Ben Sana Kırgınım | Ezgin Kılıç Şiiri

Ben Sana Kırgınım
Sahi hiç özlemedin mi beni?
Gecenin bir yarısı uyanıp aramak istemedin mi?
Aklına gelmedim mi olur olmadık bir anda,
O olsa beni üzmezdi dediğin bir an hiç mi olmadı?
Doldu mu boşluğum?
Unuttun mu?
Sensiz yaşayamam derdin hani,
Ölünmüyor…
İnsan alışıyor öyle değil mi?
Biliyorum
Bu saatten sonra ne söylesem tesiri yok artık
Bu yüzden tüm sözlerim hükümsüzdür..
Hiçbir zaman beni sevmen için sevmedim seni.
Beni hissetmeni beklemedim,
Beni özlemeni istemedim senden.
Zaten ben istedim diye benim için yaptığın her şey anlamsız olurdu
Daha da önemlisi sevgi insanın içinden gelmeli önce
Yazık ki bu sen de yoktu,
Hiçbir şey içinden gelmiyordu...
İşte tüm bunları bile bile senden hiçbir zaman gidememek en zoruydu
Çok seviyordum işte ama bunun hiçbir önemi yoktu..
Herhangi bir beklentim olmadan sevdim üstelik.
Sana yazdığım onlarca şeyi anlamanı da beklemiyorum.
Zaten anlamak istemeyeceğini de adım gibi biliyorum.
Demek ki memnunsun gittiğin yerden,
Mutlusun halinden..
Demek ki rahat için, rahat ki arayıp sormuyorsun.
Merak etmiyorsun ya da endişelenmiyorsun
Belki de aklının kıyısından bile geçmiyorum.
Ben sana ağlarken Belki de sen başkasına gülüyorsun, sarılıyorsun
Belki de senin için sıradan bir ilişkiydi biten
Ama benim yüreğimdi aslında tükenen
Hiç takmıyormuş gibi yaptığıma bakma, aslında hala umursuyorum.
Henüz tam olarak atlatmış sayılmam hiçbir şeyi.
Acım öyle taze ki dokunsan elin yanar inan.
Böyle bir yangın yok,
Böyle bir sancı yok
İçine ağlayınca sönmez mi insanın içindeki yangın?
Benim sönmüyor...
Bir zamanlar sana küs olsam da bir gülüşünle geçerdi dargınlığım.
Şimdi ne öpmenle geçecek gibi acım
Ne de sarılmanla toparlanır bu dağınıklığım
Ben sana çok kırgınım
Ezgin Kılıç