BEN
Ben" diye neye diyoruz?
Bedenimize diyoruz.
Gerçek bu değil.
Bu var oluşun en büyük yanılgısıdır.
İnsanoğlunun geçmiş ve gelecekteki tüm sorunlarının tüm acılarının tek kaynağı, kendini beden olarak kabullenmiş olmasıdır.
Peki gerçek ben nedir?
Ben, sonsuz sükûnettir.
Ben, sınırsızlıktır.
Ben, özgürlük ve bağımsızlıktır.
Ben, benzersiz ve eşsizdir.
Ben, şekilsiz ve görünmezdir. Buna rağmen vardır ve tek gerçektir.
Ben, hiçbir şekilde yıkılmayan, dağılmayan, incinmeyendir.
Ben, sınırsız dikkat, sınırsız farkında oluştur.
Ben, mutluluktur.
Ben, adalettir.
Ben, güzelliktir.
Ben, sevgidir.
Ben, şefkattir.
Ben, aşktır.
Ben, coşkudur.
Ben, dengedir.
Ben, âhenktir.
Ben, tamamen korkusuzdur.
Ben, ölümsüzlüktür. Zamana ve mekâna bağlı değildir.
Ben, sonsuz enerji, sonsuz güçtür.
Ben, tek yaratıcıdır, tüm evrenlerin tek hâkimidir. Başka hâkimiyet ve güç kabul etmez ve izin vermez.
Ben, tam farkındalıktır.
Ben, acı, keder, sıkıntı ve pişmanlıktan tamamen özgür oluştur.
Ben, sonsuz hafiflik ve huzurdur.
Ben, hem varlık hem yokluktur.
Ben, herhangi bir kişilik değildir, yâni kişiliksizdir.
Ben, sonsuz yalnızlık, buna rağmen sonsuz kendine güvendir.
Ben, sonsuz zekâdır.
Ben, sonsuz akıldır.
Ben, sonsuz bilginin kaynağıdır.
Ben, hiçbir şeye ihtiyacı olmayıştır.
Ben, yarattığı her şeyden bağımsız oluştur.
Ben, hatasız ve eksiksiz oluştur.
Ben, her an hazır oluştur.
Ben, yarattığı hiçbir şeye benzememektir.
Ben, her an ölmek, her an doğmaktır.
Ben, sonsuz renkliliktir, tüm tekdüzeliklerden uzak oluştur.
Ben, her an renkli ve bambaşka oluştur.
Ve "Ben"i bir beden olarak kabul ettik. Doğal olarak Ben, bütün saydığımız özelliklerini beden ile sürdürmeye çalıştı. Bedenin sınırlı ve ölümlü, incinebilir oluşu buna eklendi. Böylece beden, "Ben"den gelen enerjiyi ve gücü kullanarak kendinden başkasını önemsemeyen, yaptıklarını ve düşündüklerini doğru zanneden, çelişkili, karmaşık vahşi, yıkıcı, bölücü, duyarsız, anlayış ve hoşgörüden uzak, acı çeken ve çektiren , arzu ve korkunun pençesinde yaşamını sürdüren bir varlık haline geldi.
Bu, doğal bir sonuç. Tek ve en önemli hatamız, Ben dediğimiz " sınırsızlığı " beden dediğimiz " sınırlılık " ile bir görmemizdir.