Tarihin en eski ve ilk yazılı kanunları olan hammurabi kanunları, Mezopotamya dolaylarında oluşmuştur.
Hammurabi kanunlarını Babil Kralı Hammurabi, çeşitli konulardan yola çıkarak kaleme almıştır. Hammurabi kanunları, Babilin koruyucusu olan Marduk tanrısı Esagila Tapınağında bir taş üzerine Akatça olarak kaleme alınmıştır. Ayrıca Hammurabi kanunları, tanrının emirleri olarak kabl ediliyordu.
Hammurabi kanunları toplamda 282 maddeden oluşturulmuştur. Fakat Hammurabi kanunlarının 33 maddesi okunamamıştır. 13 sayısı Babilliler tarafından uğursuz sayıldığı için 13. madde Hammurabi kanunlarına eklenmemiştir. Ayrıca Hammurabi kanunları Pariste Louvre müzesinde gösterilmektedir.
Hammurabi kanunlarının bazı maddeleri;
Bir kişi duvarı delerek bir eve girip hırsızlık yapmış ise o kişi o deliğin önünde idam edilir.
Bir evde bir yangın çıktığında söndürmeye giden bir kişi eğer o evden bir eşya alırsa o kişi de o ateşe atılır.
Bir adam bir kadınla evlendiğinde ikinci bir kadın almak isterse buna izin verilmez.
Bir kimse bir çocuğu evlatlık alıp büyütürse o çocuk bir daha geri alınamaz.
Bir kimse başka bir kimsenin özgürlüğünü kısıtlarsa aynı şekilde o kimsenin de özgürlüğü kısıtlanır.
Bir kişi eğer hırsızlık yaparsa hırsızlık yaptığı eli kesilir. Eğer bir kimse bir bayana tecavüz ederse erkeklikten yoksun bırakılır.
Bir evlat babasına el kaldırırsa iki eli de kesilir.
Bir kişi başka bir kişinin gözünü çıkarırsa o kişinin de gözü oyulur.
Eğer bir kimse birine suç atıyorsa bu durumu ispatlamak zorundadır. İspatlayamazsa o kişi öldürülür.
Bir kimse bir tapınakta ya da hükümdar hazinesinde hırsızlık yaparsa o kişi idam edilir.