Peony
Onursal Üye
- Üyelik Tarihi
- 9 Şub 2015
- Konular
- 12,075
- Mesajlar
- 34,903
- MFC Puanı
- 57,450
Osmanlıcılık, Osman Gazinin Xiii. yüzyılda kurduğu, Birinci Dünya savaşından sonra dağılan Türk imparatorluğuna ve bunun uyruklarına verilen Osmanlı sözcüğünden gelir.
Osmanlı imparatorluğu, otuz sekiz ulustan kurulu bir devlettir. Bu uluslar hep birlikte Osmanlı bayrağının altında toplanmıştır.
Osmanlıcılık, imparatorluk içindeki bütün bu unsurları Osmanlılık ruhu içinde birleştirmeyi amaçlar.
Bu düşünceyi benimseyenlere göre; Avrupada gelişen ve güçlenen kapitalizmin hızla sömürgeciliğe yönelişi karşısında imparatorluğun varlığını sürdürebilmesi için bazı ıslahat, reform ve yenilik hareketlerine girişmek şarttı.
Yaşlanan imparatorluğun gelişen çağa ve dünya koşullarına uyum sağlayabilmesi için yeni bir sistem gerekmekteydi.
Bunun için;
*Mutlak yönetimden, meşruti yönetime geçilmelidir.
Meşruti yönetime geçilirse ve yönetimde azınlıklara da temsil hakkı tanınırsa milliyetçilik akımının etkisinin azalacağı düşünülüyordu.
* Kanun-i Esasi ilan edilmelidir.
Kanun-i Esasi ile Osmanlı sınırları içinde yaşayan herkesin din, ırk, mezhep ayrımı olmaksızın eşit haklara sahip olacağı söyleniyordu.
*Avrupada olduğu gibi, meşverete dayanan demokratik, özgür bir düzen oluşturulmalıdır.
Bu görüşler neticesinde;
* Kanun-i Esasi kabul edilmiştir.
* Osmanlı Mebusan Meclisi açılmıştır.
1908 inkıliibından sonra Osmanlı Devletini yönetenler idealist birer devlet adamı olmakla birlikte, gerek inkıliibın sarhoşluğu, gerek tecrübesizlikleri yüzünden devletin yönetimi hususunda hayli şaşırdılar.
Bunlar, ilk zamanlarda Osmanlı imparatorluğu sınırı içinde yaşayan çeşitli milletleri Osmanlıcılık ülküsü etrafında birleştirme emelini tercih ettiler.
Ne var ki dönemin aydınları ve devlet yetkililerince imparatorluğun kurtuluşu olarak görülen Osmanlıcılık tezinin bir işe yaramadığı Balkan savaşlarında ortaya çıkmıştır.
Fransız ihtilali sonrasında dünyaya Çığ gibi yayılan milliyetçilik, imparatorluğun bünyesindeki ulusları etkilemiş ve onların ayaklanmalarına sebep olmuştur.
Balkan Savaşı ve sonrasında gelişen olaylar imparatorluğun artık Osmanlıcılık ülküsüyle idare edilemeyeceğini ortaya koymuştur.
Sonuçta 1860tan sonra benimsenen ve II. Abdülhamit tarafından da desteklenen Osmanlıcılık ideolojisi, Balkan Savaşından sonra imparatorluk sınırları içinde patlak veren bağımsızlık mücadeleleri sonucu, geçerliğini kaybetmiştir.
Osmanlı imparatorluğu, otuz sekiz ulustan kurulu bir devlettir. Bu uluslar hep birlikte Osmanlı bayrağının altında toplanmıştır.
Osmanlıcılık, imparatorluk içindeki bütün bu unsurları Osmanlılık ruhu içinde birleştirmeyi amaçlar.
Bu düşünceyi benimseyenlere göre; Avrupada gelişen ve güçlenen kapitalizmin hızla sömürgeciliğe yönelişi karşısında imparatorluğun varlığını sürdürebilmesi için bazı ıslahat, reform ve yenilik hareketlerine girişmek şarttı.
Yaşlanan imparatorluğun gelişen çağa ve dünya koşullarına uyum sağlayabilmesi için yeni bir sistem gerekmekteydi.
Bunun için;
*Mutlak yönetimden, meşruti yönetime geçilmelidir.
Meşruti yönetime geçilirse ve yönetimde azınlıklara da temsil hakkı tanınırsa milliyetçilik akımının etkisinin azalacağı düşünülüyordu.
* Kanun-i Esasi ilan edilmelidir.
Kanun-i Esasi ile Osmanlı sınırları içinde yaşayan herkesin din, ırk, mezhep ayrımı olmaksızın eşit haklara sahip olacağı söyleniyordu.
*Avrupada olduğu gibi, meşverete dayanan demokratik, özgür bir düzen oluşturulmalıdır.
Bu görüşler neticesinde;
* Kanun-i Esasi kabul edilmiştir.
* Osmanlı Mebusan Meclisi açılmıştır.
1908 inkıliibından sonra Osmanlı Devletini yönetenler idealist birer devlet adamı olmakla birlikte, gerek inkıliibın sarhoşluğu, gerek tecrübesizlikleri yüzünden devletin yönetimi hususunda hayli şaşırdılar.
Bunlar, ilk zamanlarda Osmanlı imparatorluğu sınırı içinde yaşayan çeşitli milletleri Osmanlıcılık ülküsü etrafında birleştirme emelini tercih ettiler.
Ne var ki dönemin aydınları ve devlet yetkililerince imparatorluğun kurtuluşu olarak görülen Osmanlıcılık tezinin bir işe yaramadığı Balkan savaşlarında ortaya çıkmıştır.
Fransız ihtilali sonrasında dünyaya Çığ gibi yayılan milliyetçilik, imparatorluğun bünyesindeki ulusları etkilemiş ve onların ayaklanmalarına sebep olmuştur.
Balkan Savaşı ve sonrasında gelişen olaylar imparatorluğun artık Osmanlıcılık ülküsüyle idare edilemeyeceğini ortaya koymuştur.
Sonuçta 1860tan sonra benimsenen ve II. Abdülhamit tarafından da desteklenen Osmanlıcılık ideolojisi, Balkan Savaşından sonra imparatorluk sınırları içinde patlak veren bağımsızlık mücadeleleri sonucu, geçerliğini kaybetmiştir.