Parkinson Yasası Nedir? Neden bazen zamanımızı boşa harcarız?

Parkinson Yasası Nedir? Neden bazen zamanımızı boşa harcarız?​

Parkinson yasası, bir işin tamamlanması için belirlenmiş olan sürenin gerekenden uzun olması durumunda, (bir kez belirleme yapıldıktan sonra) işin o sürenin tamamını kapsayacak şekilde uzamasıdır. Aslında çoğumuzun birçok kez deneyimlediği gibi bir işe ayrılmış olan süre, işin yapılış süresinin en önemli belirleyicisidir.

1957’de yayınlayan “Parkinson Kanunu ve Yönetime Dayalı Diğer Çalışmalar” adlı kitabında Cyril Northcote Parkinson, gözlemlerine dayanarak oluşturduğu ve kendi adını verdiği yasaları formüle etmiştir. Bu makale Parkinson yasasını özetleyerek verimliliğinizi artırmanıza yardımcı olmak için kaleme alınmıştır.Parkinson yasasının açıklaması;
Bir işin tamamlanması için gerekli olan süreyi ne kadar uzatırsanız, işin de o süreye yayıldığını gözlemlersiniz. Örneğin emekli ve titiz kadın yeğenine kart göndermeye karar verir. Önce kartı seçmek için kartları inceler, kararını verip kartı aldıktan sonra eve gelir. Karta yazacaklarını düşünür, birkaç taslak sonunda nihai metni oluşturur. Ardından en güzel yazısı ile taslak metni temize çeker ve postaneye giderek kartı postaya verir. Bu işler tam bir gününü almıştır. Oysa tüm bunlar için vakti olmayan biri, akşam iş çıkışı postaneye doğru giderken gördüğü ilk kartı alır, postaneye gidince kartın üzerine çabucak mesajını yazar ve kartı postaya verir. Birinin tam bir gün, diğerininse sadece on dakika ayırdığı iş aslında tamamen birbirinin aynıdır.
Parkinson yasası yapmayı planladığınız işin, gerekli olmasa bile ona ayırdığınız süre kadar genişlemesi demektir. Bu fenomen birçok bilimsel çalışmada defalarca gözlemlenmiştir. Birtakım görevleri yerine getirmek için ekstra bir zaman verildiğinde, kişiler aslına ihtiyaçları olmayan bu zamanı bir avantaj olarak algılarlar. Sürenin artması işin kalitesini de artırmaz.
Bunun da ötesinde bir işe bir defa gerekenden fazla zaman ayırılıp, iş o zamana yayılarak tamamlanırsa, artık o işe her zaman en az ilk seferdeki kadar vakit ayırılır. Üstelik bir sonraki seferde işi basitleştirseniz, bazı detayları çıkarsanız bile işe ayrılan süre ilk verilen süre kadar olur.
Araştırmalar, bir görev söz konusu olduğunda insanların öncelikle “Bu işi tamamlamak için ne kadar süreye ihtiyacım var?” yerine, “Bunu tamamlamak için ne kadar zamanım var?” diye düşünme eğilimi gösterdiklerini ortaya koymuştur. Bu düşünme şekli insanların zamanı verimsiz kullanmalarına yol açmaktadır.

Parkinson Yasasının Doğal Sonuçları​

Parkinson yasasının ardındaki prensipler insan verimliliğinin ötesindeki alanlarda da gözlenir. Örneğin, kamu yönetimini inceleyen araştırmacılar, yönetimin mevcut kaynakları tüketme konusunda ihtiyaç duyulup duyulmamasını gözetmediklerini ortaya koymuştur.
Benzeri bir şekilde bir başka araştırma, “bürokratik veya idari birimlerin büyümesinin, genel verimliliği ciddi şekilde düşürdüğünü göstermiştir. Bir görevle ilgili çalışan sayısının artması her birinin daha az etkili hale gelmesine yol açmaktadır. Genel olarak Parkinson Yasası bir işe ayrılan kaynakların bir kez belirlenmesinin, bu kaynakların gerek olsun olmasın, kullanılacağı anlamına gelmesidir.
Bunun da ötesinde kemer sıkma politikalarının uygulanmadığı, kaynakların miktarı konusunda sıkı sıkıya uyulan kısıtlamalar getirilmediği durumlarda, genel eğilim gerek olsun veya olmasın kaynakların tamamının tüketilmesi yönündedir.

Parkinson Yasasını anlamak daha üretken olmanızı sağlayabilir.​

Öncelikle yapılması gereken bir işi tamamlamak için gerçekçi bir şekilde ihtiyaç duyulan zamanı belirlemektir.
Kendinize bu görevi tamamlamak için ne kadar zamanınız olduğunu sormayın. Bunun yerine bu işi gerçekten ne kadar sürede bitirebilirim diye sorun ve görevi bu süre zarfında tamamlamak için elinizden geleni yapın.
Bunu yapabilmek için suni zaman kısıtlamalarından yararlanabilirsiniz. Araştırmalar suni zaman kısıtlamalarının verimliliği artırdığını ortaya koymuştur. Kısa zamanlı görevler için belli bir süre (örneğin x işini 45 dakika içinde tamamlama gibi) belirlerken uzun süreli görevler için tamamlanma tarihi belirleyebilirsiniz.
Eğer daha fazla zamana ihtiyaç olduğunu görürseniz, bunu dert etmeyin, işinizin kalitesini düşürmeden ve belirlediğiniz süre dolmadan görevi tamamlamaya çalışın. Bunu yapmak ihtiyacınız olmadığı halde ekstra süre harcama riskini ortadan kaldırır. Elbette, başlangıçta düşündüğünüzden daha az zamana ihtiyacınız olduğunu görürseniz tüm motivasyonunuzu işi erken bitirme hedefine yönlendirin.

Parkinson yasası sadece zaman değil her türlü kaynak için geçerlidir.​

Buraya kadar verilmiş olan örnekler zamanla ilgili olmakla beraber aslında Parkinson Yasası para ve çaba için de geçerlidir. (Örneğin; gelir arttığı oranda harcamalar, cihazların kaydetme kapasitesi arttıkça sakladığımız veri, ev büyüdükçe eşyalar vb. artar.)
Bu tuzaktan kurtulmak için yapılması gereken ilk şey kendinize harcayacağınız kaynakların sonucunda kazanmayı hedeflediğiniz faydaların doğru dengede olup olmadığını sormaktır.
Buna ilave olarak Parkinson yasalarını hesaba katmak size insanlarda daha etkili bir iş birliği yapma imkanı sunar. Bilhassa, grup olarak yerine getirilen çalışmalarda kısıtlamalardan ve hedeflerden yararlanmak iş akışını hızlandıracaktır.

Sağ duyu ile kullanın.​

Parkinson yasasını hesaba katarken hatırlamanız gereken en önemli şey, bir işe ne kadar zaman (veya diğer kaynaklar) ayıracağınızı belirlerken, işin kalitesinden ödün vermenize ve aynı zamanda gereksiz zaman harcamanıza neden olmayacak dengeyi korumaktır.
Örneğin, diyelim ki 10 dakika kadar sürecek bir iş yapacaksınız. Bu işi kuşkusuz 2 dakikada tamamlarsanız işin kalitesinden ödün vermiş olursunuz. Bunun yerine amacınız doğru zamanı belirlemek ve bu süre zarfına bu işi yerine getirmektir. Bu sayede 10 dakikalık iş için 30 dakika harcamaktan kurtulmuş olursunuz.

Her türlü pestil çıkarmak olmasın derdin ??