Unutamadığım

Açardın,
Yalnızlığımda
Mavi ve yeşil,
Açardın.
Tavşan kanı, kınalı - berrak.
Yenerdim acıları, kahpelikleri...

Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı
Gözlerin hani?

"To be or not to be" değil.
"Cogito ergo sum" hiç değil...
Asıl iş, anlamak kaçınılmaz''ı,
Durdurulmaz çığı
Sonsuz akımı.

İçmek,
Gözlerinde içmek ayışığını.
Varmak,
Gözlerinde varmak can tılsımına.
Gözlerin hani?

Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi...

Duymak,
Gözlerinde duymak üç - ağaçları
Susmak,
Gözlerinde susmak,
Ustura gibi...
Gözlerin hani?

Ahmed Arif

Ahmed Arif'in belki de gökyüzüne açılan, içeri ayışığı sızdıran bir "pencere"den bile mahrum "cinnet mustatili" bir hücrede yaşamının anlamına seslendiği dizeleri. şiirin ismi "unutamadığım" değil "unutmadığım" olmalıydı dedim her okumamda. Bütün acılarını onu unutamamasına verip hasretle her "gözlerin hani" deyişinde "mapusane" denizinde "isyanın kapkara suları"na dalsa da şair, aslında bilincini bileyen bir masat gibi hayalhanesinde kalabalık içinde yitip giderken kendisine bir kez daha dönüp bakan sevgilinin mahzun suretini unutmayarak o hücrede dimdik kalabilmiş; bütün kahpeliklere ve acılara dayanma gücünü o "son bakış"tan almıştır..

Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi...

Cellat kemendi fazla sıkınca iki sevda birden öldü...

Emegine saglik..