Unuttuk...!

Açık artırmaya çıkmış gibi yürekler
hep daha fazlası.

Hırsın kurbanı olmuş,
bencil egolu düşünceler.

Hangi ara unuttuk sarmaşık gül kokulu sabahları, lavanta torbalı sandıklardaki dantelli aheste düşleri.

Mor leylaklı, hanımeli kapılı evlerin bahçesinden yayılan "fikrimin ince gülü" diye başlayan zarif endamlı şarkıların ruhumuza işleyen, kapatıp gözlerimizi bir meltemin saçlarımıza hafif dokunarak bizi sarhoş eden tebessüm bırakan ahengini.

Doganın koynundaki güzellikleri unuttuk.

Günlük telaşlar içinde dalgın, dağınık, yalpalayarak yürüyen insanlar olduk, yorulduk.

Biraz sakinlik biraz dinginlik biraz huzur
mola lütfen lütfen...

Hangi ara unuttuk çocuk yüreğimizi.
Hangi ara unuttuk sevmeyi, duymayı, dinlemeyi.

Yürekce manevi değerleri.

Elini varlıkta ve yoklukta taşın altına koyarak ben varım demeyi.

Sadakatin güven ve dürüstlügün yerini alan ne çok yapay yapmacık duygu geçişleri oldu.

Hangi ara unuttuk
Kadın gibi gülümsemeyi biraz mahcup biraz edalı, hoş sedalı.

Adam gibi bakışlarıyla merhametli, sahici, sahiplenici saygıyla güller sunmayı.

uyum ve anlamak yürek ister.

Sevgiler emek ister.

Unuttuk...!

Gülten Alp