beşm değmiş zemherinin koynunda
ahvalım kayıp,yitik..
geceden çekiyorum omuzlarımdaki hasreti
yivden çıkmış mutluluğa nispet.
ve eşine rastlamadığım
gözlerin hapsime takılıyor.
kalkamıyorum
bakamıyorum
yazık ediyorum
kalkmıyor bu baş..
yüzümü tokatlıyor karadanda kara gece
nedenini iyi bildiğim uçurumlar yıkıyor.
ne kadar ashabı vicdan varsa
silkeleyip atıyorum..
bakışın bıçak oluyor kesiyor
iliklerime kadar donuyorum.
üşüyorum
kesiliyorum
yazık ediyorum
akmıyor bu kan..
ey afatı âbâd
sariyeler iniyor keder yükümden.
durmuyor keder, bitmiyor soluk avazım
hurda satıyor kırağı dilim..
her gece ayrı katran rengi düğüm
fırsatı sunuyorum tüm acılara.
korkuyorum
utanıyorum
yazık ediyorum
takatim kesiyor ağıdımı.
ipek saçları kozasında inci olan
rüzgar şahit olsun çığlığıma.
bitmesin kesilmesin, yüreğimin hira taşları
andım olsun ki
sen affetme!
nebbasın yolunda yemin ile kalayımki
hıyâbân-ı sühanda bana dair yok artık
ne zambak, ne gül..
sessizim
rüsvayım
zelilim doymam.
ey her gece
ızdırabımın salâsını veren uğultu
mealim yok ahirden.
çektiğin aha
ruhunun yarasına
kirpiklerinin hederine
yanağına düşen gözyaşlarına
ortak değilim...
affetme..
----
---
adın ne?
-bilmiyorum
baban nerede?
- o öldü.
akşam yemeği yedin mi söyle bana?
-kimse onun avuç içleri gibi yüzüne hüzünle, saklanarak değmemiştir.(ses yok)
(çocukları yetim ve öksüz bırakanlar , isimlerini unutturanlar ..)
-Reyyan Merva Abdülaziz-
ahvalım kayıp,yitik..
geceden çekiyorum omuzlarımdaki hasreti
yivden çıkmış mutluluğa nispet.
ve eşine rastlamadığım
gözlerin hapsime takılıyor.
kalkamıyorum
bakamıyorum
yazık ediyorum
kalkmıyor bu baş..
yüzümü tokatlıyor karadanda kara gece
nedenini iyi bildiğim uçurumlar yıkıyor.
ne kadar ashabı vicdan varsa
silkeleyip atıyorum..
bakışın bıçak oluyor kesiyor
iliklerime kadar donuyorum.
üşüyorum
kesiliyorum
yazık ediyorum
akmıyor bu kan..
ey afatı âbâd
sariyeler iniyor keder yükümden.
durmuyor keder, bitmiyor soluk avazım
hurda satıyor kırağı dilim..
her gece ayrı katran rengi düğüm
fırsatı sunuyorum tüm acılara.
korkuyorum
utanıyorum
yazık ediyorum
takatim kesiyor ağıdımı.
ipek saçları kozasında inci olan
rüzgar şahit olsun çığlığıma.
bitmesin kesilmesin, yüreğimin hira taşları
andım olsun ki
sen affetme!
nebbasın yolunda yemin ile kalayımki
hıyâbân-ı sühanda bana dair yok artık
ne zambak, ne gül..
sessizim
rüsvayım
zelilim doymam.
ey her gece
ızdırabımın salâsını veren uğultu
mealim yok ahirden.
çektiğin aha
ruhunun yarasına
kirpiklerinin hederine
yanağına düşen gözyaşlarına
ortak değilim...
affetme..
----
---
adın ne?
-bilmiyorum
baban nerede?
- o öldü.
akşam yemeği yedin mi söyle bana?
-kimse onun avuç içleri gibi yüzüne hüzünle, saklanarak değmemiştir.(ses yok)
(çocukları yetim ve öksüz bırakanlar , isimlerini unutturanlar ..)
-Reyyan Merva Abdülaziz-
