-
- Üyelik Tarihi
- 3 Ocak 2010
-
- Mesajlar
- 11,329
-
- MFC Puanı
- 64,341
Çok zengin ama cimri bir adam, mübarek bir zâtın yanına gider ve nasihat almak istediğini söyler..
O zât, adamı pencereye götürür ve sorar;
"Pencereye baktığında ne görüyorsun?"
"Yoldan gelip geçen insanlar görüyorum. Bir de yolun kenarına oturmuş dilenen fakir bir adam var...
Mübarek zât, başka bir odaya gidip, elinde büyük bir aynayla döndü ve sordu;
"Peki bu aynaya baktığında ne görüyorsun?"
"Kendimi..."
"Yani artık başkalarını görmüyorsun. Pencere camı da ayna da aynı maddeden yapılmıştır. Ama aynanın üstüne incecik bir gümüş tabakası kaplandığı için ona baktığında kendinden başkasını göremiyorsun.
İşte insan kalbi de cam gibi şeffaftır, başkalarını görmemize engel değil, vesile olur...
Ama ne zaman ki altın, gümüş gibi dünya süsleriyle kalbimizi kaplarsak o zaman sadece kendimizi görürüz...
Yapman gereken kalbini temizlemek...
Altın ve gümüşleri kalbinde değil, cebinde taşımak...