Atatürk arkadaşlarıyla şakalaşmayı severdi. Bir gün Atatürk’ün yanındayken rahmetli Nuri Conker’e bir telgraf gelmişti. Conker yazıyı okudu ve gülümsedi. Atatürk:
-“Hayrola iyi haber mi?”
-“İyi, Paşam.”
-“E söyle, biz de sevinelim.”
-“Bugün benim doğum yıldönümüm de, çocuklar ‘tebrik’ ediyorlar.”
-“Yaa! Çocukların her yıl bu saygısızlığı yaparlar mı?”
-“Nasıl saygısızlık, Paşam?”
-“Nasıl olacak! Yani her yıl bir yaş daha kocadığını yüzüne vururlar mı?!
Atatürk’ün bu son sorusu üzerine Conker sanki büyük bir gafletten uyanmış gibi ortalığa doğru şöyle söyledi:
-“Sahi yahu! Ben şimdiye kadar işin farkına varmamıştım! Vay külhaniler vay!”
Gülüştüler.1
1 Mehmet Ali Ağakay, Atatürk’ten 20 Anı, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara 1963. s. 28-29
Kaynak: Atatürk ve Unutulmaz Anıları, Ahmet Gürel, Bülent Türker, Nisan 2009