Şimdi , Tedavülden Kaldırılmış Seni Sevmelerimle,
Oturdum Son Kez Sultan Ahmed’in Yüreğine!
Gözlerimi Şakağına Dayıyarak Şehri İstanbul’un , Seni En Az ”Fatih” Kadar Seviyordum Diyorum ..

Kalbinde Miadı’nı Doldurmuş Saltanatımın Ayağı Kayarken Senden Uzak Bir Şehre !
...Göçebe Ettiğim Hüznümle, Topluyorum Sana Dair Kırıklarımı…

Oysa Yâr ; İşgal’e Gönüllü Yüreğimle, Nefes Diye Çekmiştim Seni İçime ..
Sen Fethettikçe Gözlerimdeki Hüznü. Aşk’a Adanmış Kalelerim Yıkılıyordu!
Ve Ben Temize Çekiyordum Seninle Ruhumu!

Şimdilerde AŞK’A Yakılan Ağıt Gibi! Her Yanık Seste Yıkılır Kalbimin Direği . .
Gaybın Son Hüsranıyla , Adıma Okunan Sala’ları Sayarken Gök Kubbelerden ”
Başım Sağolsun Sevgili Yaşatmadın Bendeki Seni.

Oysa Ben Musalla’ya Düşmüşlüğüm Ve Hüznümle ;
Dilime Sürdüğüm Baldıran Zehri İle Olmayan Zaferimin Katiliymişim
Hiç Bilmediğim Bir Lisan İle Adımı Yazıyormuşum Kalbindeki Üç Günlük Ömrüme !
​