Ben en çok , anneme yalan söyledim.

- Nasılsın ? dedi .
+ İyiyim ' dedim.
( Beni kırdılar anne , üzdüler.
Paramparçayım diyemedim. )

- Yorgun gibisin ' dedi.
+ Bugün işler yoğundu ' dedim.
( Anne , düşündüklerim ağır geliyor , onun bir başkasıyla mutlu olma fikri beni yoruyor , diyemedim. )

- Yüzün , gözün kızarmış , ağladın mı sen ? dedi.
+ Yok anne hava soğuk ondan kızarmıştır , dedim
( Ağladım anne. Yol boyunca ağladım. Ağlamasam sanki ölecektim, öyle çok dolmuştum ki , diyemedim. )

- Neden yemek yemiyorsun ? dedi.
+ Dışarıda atıştırdım tokum ' dedim.
( Yediğim kazıklar doyurdu beni anne , diyemedim. )

- Mutsuz gibisin ? dedi.
+ Hayır anne çok mutluyum dedim.
( Mutsuzum anne . Çok mutsuzum. Paramparçayım biraz da eksik.
Ruhum acıyor anne , diyemedim. )

Eğer deseydim , diyebilseydim annem benimle üzülür , hatta ağlar belki de kızardı bana hiç değmeyecek insanlara ruhum değdiği için. Annem üzülsün istemedim.
Bu yüzden ben en çok anneme yalan söyledim.
Hemde bir hiç yüzünden..

Alıntı