1906DA Psişik Araştırma Derneğinin -aralarında Frederic Myers, Edmund Gurney ve Prof. Henry Sidgwickin de bulunduğu- önde gelen üyeleri artık yaşamıyorlardı. Ardından 1910da Prof. Henry Butcher, iki yıl sonra da Dr. A. W. Verall öldü. Bu kişilerin hepsi de, birçok psişik araştırmacı için insanların ölümden sonra da hayatta kaldıklarının en iyi kanıtını oluşturan Çapraz Yazışmalar bulmacasının çözülmesiyle ilgiliydiler.
1906da, derneğin araştırma memuru olan Alice Johnson, otomatik yazı yazabilen bir grup kadının yazılarını inceliyordu. Bu kadınlar arasında Bn. Holland (Rudyard Kiplingin kız kardeşi), Bn. Willet, Bn. Lyttelton ve Bn. Verall vardı. Ünlü medyom Bn. Piper (ABD) da grubun üyesiydi.
Farklı otomatik yazıcıların metinlerinin birbirleriyle ve Bn. Piperınkiyle benzerlikler taşıdığı görüldü. Ondan sonra dernek, otomatik yazıcıların birbirlerinin yazdıklarından habersiz kalmalarını sağladı. Coğrafya yardımcı oluyordu, çünkü medyomlar birbirlerinden bir hayli uzak üç ülkedeydiler. Büyük bir sabır ve klasik bilgi gerektiren araştırma yıllarca sürdü.
Metinler imzalıydı ve Psişik Araştırma Derneğinin merhum kurucularından ve üyelerinden geliyor gibiydiler. İletişim kuranlar, birbirlerinin ne yaptığından haberdar olmayan otomatik yazıcıların aldığı birbirine benzerlik taşıyan metinlerin, bütün olayın ardında tek bir zihin veya zihinler grubunun olduğunu kanıtladığını söylüyorlardı. Başka bir ifadeyle bu durum, otomatik yazıcılar arasında çapraz telepati yoluyla kolayca açıklanamazdı. Üstelik, yazdırıcıların kimliğini kanıtlamak üzere klasik literatürden gizli noktalar verilmeye başlanmıştı, çünkü Myers, Verall ve Butcher hep birinci sınıf klasik düşünürlerdi.
Metinler, çeşitli biçimlerde birkaç konunun otomatik yazıcılar arasında dağıtılmış kısımlarını içermekteydi. 16 Nisan 1907de Bn. Holland Hindistanda şunları yazdı: Maurice, Morris, Mors. Ve bununla ölümün gölgesi üstüne düştü ve canı organlarından dışarı çıktı. Bir sonraki gün Bn. Piper, sanatos ve tanatos kelimelerini söyledi. Ardından 23 Nisanda thanatos dedi ve bu kelimeyi 30 Nisanda üç kez daha tekrarladı. 29 Nisanda Bn. Verall ise şunları yazdı: Hayat ateşinin önünde her iki elini de ısıttı. Başaramadı ve ben ayrılmaya hazırım. Ve devam etti: Yaklaş, yaklaş. ve Eşit ayaklı soluk ölüm, fakirlerin kulübelerine ve zenginlerin kulelerine vurur.
Bu üç farklı medyomun aldığı tebliğler aracılığıyla ölüm teması, üç farklı dilden verilmiş oluyordu.
Çapraz yazışmalar arttıkça, çetrefilleşmeye başladı. Bazen araştırmacıların kafası iyice karışıyordu ve metinlerde adeta alay eder gibi serpiştirilmiş bulmacalar için ipuçları istemek zorunda kalıyorlardı.
Bir benzetme yapmak gerekirse: Üç ünlü ressamın evlerinden ve stüdyolarından çıkıp kaybolduklarını düşünün. Yıllar geçer ve kimse onların ölü mü, diri mi olduklarını bilemez. Derken aniden, farklı ülkelerde yaşayan bir grup insanın posta kutularına zarflar gelmeye başlar. Her zarfta, bulmacanın farklı bir parçası vardır. Yıllar geçer ve her birinin içinde bir parça bulmaca olan zarflar düzensiz aralıklarla gelmeye devam ederler. Ama belirli bir adrese gelen zarflardan çıkan parçalar biraraya konulduklarında, hiçbir anlam ifade etmiyorlardır. Nihayet anlaşılır ki, bu bir grup insana gönderilen parçaların tamamı biraraya getirildiğinde, üç ayrı parçalı bir bulmaca oluşturmaktadırlar. Dahası, her bir parçalı bulmaca kayıp ressamların resim tekniğini taşımaktadır; sanki bu üç ressam, her nerede iseler dünyaya hala hayatta olduklarını bildirmeye karar vermişlerdir.
Maalesef çapraz yazışmalar bundan da karmaşıktırlar. Öyle ki, temalardan herhangi birini belirlemek bile çok zordur. Bazı bulmacalar veya konuların verilişi birkaç yıl sürmüştür.
Bn. Verallın, kocasının ölümden sonra var olduğunu ispat etmek amacıyla, otomatik yazıyla alınan metinlerin arasına bu bulmacaları kendi şuuraltıyla yerleştirdiği hakkındaki itiraz, kadının 1916daki ölümünden sonra çapraz yazışmaların eskisi gibi sürmesiyle cevaplanmıştır.
Ek olarak, çapraz yazışma vakalarının bazıları iki yönlü bir süreci içermektedir: Araştırmacıların şifreyi çözme gayretleri; metni gönderenleri, bir çözümün bulunabilmesi için bulmacayı kolaylaştırmaları gerektiği sonucuna götürmektedir. Aslında, iletişim kuranların söyledikleri kişiler olduklarını iddia eden basit hipotezden kaçınmak amacıyla büyük çapta işleyen telepati, durugörü ve prekognisyon çözümünü önermek bile; çapraz yazışmaların, paranormal olayların yaygın gücünü ortaya koymadaki başarısını göstermektedir.
Otomatik yazıcılardan birisi olan Bn. Willetin medyomluğu, diğer araştırmacılar tarafından yakından incelenmiştir. Bn. Willetin iletişim kuranları görme ve işitme yeteneği sayesinde, araştırmacıların iletişim kuranlarla uzun, doğrudan konuşmalar yürütmesi mümkün olmuştur. Bu konuşmalar sırasında kişisel özellikler ve diğer bazı noktalar, araştırmacıların, kendilerinin F. Myers, H. Sidgwick, E. Gurney ve diğerlerinin ruhları olduklarını iddia eden bu görülemeyen varlıkların yapıları hakkında bir fikir oluşturmalarına yardımcı olmuştu. Ölümden sonra var olduklarını kanıtlamak için yaptıkları plandan ve iletişim yollarını iyileştirmek üzere yaptıkları deneylerden söz etmişlerdir. Willett metodunun, trans medyomu metodundan daha iyi olduğunda ısrar etmişler ama medyomun zihninin, doğru sözleri veya ifadeleri aktarmasını sağlamanın son derece güç olduğunu da söylemişlerdir.
İletişim kuranlar her ne olurlarsa olsunlar -ister olduklarını söyledikleri şey, ister başka bir şey- zeki ve bilgili gibi davranmışlardır. İkna edici ve tutarlı kişilikleriyle, olduklarını iddia ettikleri kişileri hatırlatmışlardır.
Yeni hallerinin birçok açıdan şaşırtıcı olduğunu da söylemişlerdir. Kendini Gurney olarak tanıtan varlık bir keresinde, Ne kadar az bildiğimizi asla fark edemiyor gibiyiz... bazen biliyorum ve anlıyorum ama çoğunlukla bilmiyorum, demiş ve bir keresinde de kendine Myers adını veren varlık şunları yazdırmıştır: Bir mesaj yollamayla ilgili zorluğa en yakın benzetme şu olabilir: Sanki buzlu bir camın ardında duruyorum, görüntüyü bulandırıyor ve sesleri öldürüyor, tereddütlü ve sanki zeki olmayan bir sekretere bir şeyler yazdırıyorum. Korkunç bir kudretsizlik hissi omuzlarımda, bu kadar çok anlam ifade edecek şeyleri anlatamayacak kadar güçsüzüm. Beni anlayacak ve bana inanacak kişilerle iletişime geçemiyorum.
The Encyclopaedia of the Paranormal adlı kitaptan Lynn Picknet
1906da, derneğin araştırma memuru olan Alice Johnson, otomatik yazı yazabilen bir grup kadının yazılarını inceliyordu. Bu kadınlar arasında Bn. Holland (Rudyard Kiplingin kız kardeşi), Bn. Willet, Bn. Lyttelton ve Bn. Verall vardı. Ünlü medyom Bn. Piper (ABD) da grubun üyesiydi.
Farklı otomatik yazıcıların metinlerinin birbirleriyle ve Bn. Piperınkiyle benzerlikler taşıdığı görüldü. Ondan sonra dernek, otomatik yazıcıların birbirlerinin yazdıklarından habersiz kalmalarını sağladı. Coğrafya yardımcı oluyordu, çünkü medyomlar birbirlerinden bir hayli uzak üç ülkedeydiler. Büyük bir sabır ve klasik bilgi gerektiren araştırma yıllarca sürdü.
Metinler imzalıydı ve Psişik Araştırma Derneğinin merhum kurucularından ve üyelerinden geliyor gibiydiler. İletişim kuranlar, birbirlerinin ne yaptığından haberdar olmayan otomatik yazıcıların aldığı birbirine benzerlik taşıyan metinlerin, bütün olayın ardında tek bir zihin veya zihinler grubunun olduğunu kanıtladığını söylüyorlardı. Başka bir ifadeyle bu durum, otomatik yazıcılar arasında çapraz telepati yoluyla kolayca açıklanamazdı. Üstelik, yazdırıcıların kimliğini kanıtlamak üzere klasik literatürden gizli noktalar verilmeye başlanmıştı, çünkü Myers, Verall ve Butcher hep birinci sınıf klasik düşünürlerdi.
Metinler, çeşitli biçimlerde birkaç konunun otomatik yazıcılar arasında dağıtılmış kısımlarını içermekteydi. 16 Nisan 1907de Bn. Holland Hindistanda şunları yazdı: Maurice, Morris, Mors. Ve bununla ölümün gölgesi üstüne düştü ve canı organlarından dışarı çıktı. Bir sonraki gün Bn. Piper, sanatos ve tanatos kelimelerini söyledi. Ardından 23 Nisanda thanatos dedi ve bu kelimeyi 30 Nisanda üç kez daha tekrarladı. 29 Nisanda Bn. Verall ise şunları yazdı: Hayat ateşinin önünde her iki elini de ısıttı. Başaramadı ve ben ayrılmaya hazırım. Ve devam etti: Yaklaş, yaklaş. ve Eşit ayaklı soluk ölüm, fakirlerin kulübelerine ve zenginlerin kulelerine vurur.
Bu üç farklı medyomun aldığı tebliğler aracılığıyla ölüm teması, üç farklı dilden verilmiş oluyordu.
Çapraz yazışmalar arttıkça, çetrefilleşmeye başladı. Bazen araştırmacıların kafası iyice karışıyordu ve metinlerde adeta alay eder gibi serpiştirilmiş bulmacalar için ipuçları istemek zorunda kalıyorlardı.
Bir benzetme yapmak gerekirse: Üç ünlü ressamın evlerinden ve stüdyolarından çıkıp kaybolduklarını düşünün. Yıllar geçer ve kimse onların ölü mü, diri mi olduklarını bilemez. Derken aniden, farklı ülkelerde yaşayan bir grup insanın posta kutularına zarflar gelmeye başlar. Her zarfta, bulmacanın farklı bir parçası vardır. Yıllar geçer ve her birinin içinde bir parça bulmaca olan zarflar düzensiz aralıklarla gelmeye devam ederler. Ama belirli bir adrese gelen zarflardan çıkan parçalar biraraya konulduklarında, hiçbir anlam ifade etmiyorlardır. Nihayet anlaşılır ki, bu bir grup insana gönderilen parçaların tamamı biraraya getirildiğinde, üç ayrı parçalı bir bulmaca oluşturmaktadırlar. Dahası, her bir parçalı bulmaca kayıp ressamların resim tekniğini taşımaktadır; sanki bu üç ressam, her nerede iseler dünyaya hala hayatta olduklarını bildirmeye karar vermişlerdir.
Maalesef çapraz yazışmalar bundan da karmaşıktırlar. Öyle ki, temalardan herhangi birini belirlemek bile çok zordur. Bazı bulmacalar veya konuların verilişi birkaç yıl sürmüştür.
Bn. Verallın, kocasının ölümden sonra var olduğunu ispat etmek amacıyla, otomatik yazıyla alınan metinlerin arasına bu bulmacaları kendi şuuraltıyla yerleştirdiği hakkındaki itiraz, kadının 1916daki ölümünden sonra çapraz yazışmaların eskisi gibi sürmesiyle cevaplanmıştır.
Ek olarak, çapraz yazışma vakalarının bazıları iki yönlü bir süreci içermektedir: Araştırmacıların şifreyi çözme gayretleri; metni gönderenleri, bir çözümün bulunabilmesi için bulmacayı kolaylaştırmaları gerektiği sonucuna götürmektedir. Aslında, iletişim kuranların söyledikleri kişiler olduklarını iddia eden basit hipotezden kaçınmak amacıyla büyük çapta işleyen telepati, durugörü ve prekognisyon çözümünü önermek bile; çapraz yazışmaların, paranormal olayların yaygın gücünü ortaya koymadaki başarısını göstermektedir.
Otomatik yazıcılardan birisi olan Bn. Willetin medyomluğu, diğer araştırmacılar tarafından yakından incelenmiştir. Bn. Willetin iletişim kuranları görme ve işitme yeteneği sayesinde, araştırmacıların iletişim kuranlarla uzun, doğrudan konuşmalar yürütmesi mümkün olmuştur. Bu konuşmalar sırasında kişisel özellikler ve diğer bazı noktalar, araştırmacıların, kendilerinin F. Myers, H. Sidgwick, E. Gurney ve diğerlerinin ruhları olduklarını iddia eden bu görülemeyen varlıkların yapıları hakkında bir fikir oluşturmalarına yardımcı olmuştu. Ölümden sonra var olduklarını kanıtlamak için yaptıkları plandan ve iletişim yollarını iyileştirmek üzere yaptıkları deneylerden söz etmişlerdir. Willett metodunun, trans medyomu metodundan daha iyi olduğunda ısrar etmişler ama medyomun zihninin, doğru sözleri veya ifadeleri aktarmasını sağlamanın son derece güç olduğunu da söylemişlerdir.
İletişim kuranlar her ne olurlarsa olsunlar -ister olduklarını söyledikleri şey, ister başka bir şey- zeki ve bilgili gibi davranmışlardır. İkna edici ve tutarlı kişilikleriyle, olduklarını iddia ettikleri kişileri hatırlatmışlardır.
Yeni hallerinin birçok açıdan şaşırtıcı olduğunu da söylemişlerdir. Kendini Gurney olarak tanıtan varlık bir keresinde, Ne kadar az bildiğimizi asla fark edemiyor gibiyiz... bazen biliyorum ve anlıyorum ama çoğunlukla bilmiyorum, demiş ve bir keresinde de kendine Myers adını veren varlık şunları yazdırmıştır: Bir mesaj yollamayla ilgili zorluğa en yakın benzetme şu olabilir: Sanki buzlu bir camın ardında duruyorum, görüntüyü bulandırıyor ve sesleri öldürüyor, tereddütlü ve sanki zeki olmayan bir sekretere bir şeyler yazdırıyorum. Korkunç bir kudretsizlik hissi omuzlarımda, bu kadar çok anlam ifade edecek şeyleri anlatamayacak kadar güçsüzüm. Beni anlayacak ve bana inanacak kişilerle iletişime geçemiyorum.
The Encyclopaedia of the Paranormal adlı kitaptan Lynn Picknet