Erdemsiz yalnızlık..

Okudum seni,

Kulağımda ezberime kazınan bir melodi.

Kapısı yalnızlığa açılan ne kadar cümle varsa kuruldu dudaklarımızın arasında.

Harf harf çıkardık üzerimizdekileri,

Çırılçıplak düştük tenlerimizin üzerine.

Bir cam buğusuna yazıldı isimlerimizin baş harfleri,

Yazıyı yazan elin avuç içi ile silindik yine.

Kim demiş koymaz insana diye,

Koyar,

Koyar elbette dibine kadar.

Ten tene değmezse zorlanır,

Duvarlar tanıdık ikinci nefes için aranır.

Göz kapaklarına kibrit çöplerinin asılması aslında bundandır,

Maalesef

Uyku bundan sonra haramdır.

Unutma;

Erdemsizliktir yalnızlık,

Tek kişilik yaşanır..