15 yıl önce nişanlımdan ayrılmayı hayatımın sonu olarak değerlendirip intihar etmeye karar vermiştim. Okulun yurdunda kalıyordum. Çaresizlik ve kimsesizlik duygusuyla bulabildiğim bütün ilaçları karıştırıp daha çabuk etkilemesi için bir kutu birayla içtim. Kimseye birşey söylemeden arkadaşlarımın toplandıkları odaya giderek sessizce yanlarına oturdum. Kısa bir süre sonra bendeki garipliği arkadaşlarım fark etti. İnatla iyi olduğumu tekrarlayıp duruyordum.

Birden bedenimi yüzükoyun yerde yatarken gördüm. Bense bedenimin bir karış üzerinde bir tüy gibi sallanıyordum. Arkadaşlarım panik içinde beni yerden kaldırmaya çalışıyorlardır. O yanda yanımda birsinin varlığını hissettim. Fosforlu ışığın içinde bana bakan bir varlıktı. Bedeni ışık ve bulutumsu bir görüntüye sahipti. Bana düşünce yoluyla aktardığı ise koruyucu meleğim olduğuydu.

Kendime baktığımda benimde bedenimin ışıktan oluştuğunu gördüm. Bu bensem yerde yatan kimdi. Aklım iyice kırışmış tı. Işıktan varlık bana yaptığım şeyin yanlış, bedenimin bize bir armağan olduğunu onu öldürmek yerine çok iyi bakmam gerektiğini söyledi. Birden bedenime baktım: Arkadaşlarım boş bir çuval gibi beni banyoya doğru sürüklüyorlardı. Bu manzara beni çok utandırdı. Bedenime doğru uzandığımda simsiyah bir karanlık her yanımı sarmıştı. Birden gözlerimi açtım ve kendime geldim.

? umarım bir kurgudur
intihar etmeye değmez hiç bir olay için, en çıkmaz anlar bile sona erer hayatta, hatırlanmazlar bile

Sen büyü hele; Bak ne oyunlar oynayacaklar seninle" ?