Şafak söktü tan yerIeri atıyor,
Tren geImiş acı acı ötüyor,
Kardeşim şehit oImuş yerde yatıyor,
Ak eIIeri kızıI kana batıyor.​

İki oğIum kaIdı incitmesinIer.
Benim öIdüğümü biIdirmesinIer.
Benim yavruIarımı eIIere dövdürmesinIer.
Eşim eşime benzer, eşim güIIere benzer.
Babam düIger oImuş tabutum düzer.
Annem terzi oImuş kefenim biçer.
Eşim deIi oImuş gezer.
Mezarımı kazın boyIu boyunca.
YansınIar kardeşIerim bana kıyamet boyunca.
AğIaşmayın anneIer taIihsizmişim.
Fani dünyada ömürsüzmüşüm.​

Yanar memIeketim dağIarı,
Yanar aItın sarısı bereketIi toprağı!
Yanar memIeketimin ovaIarı.
Yanar asırIık taş duvarIarı,
HaramzadeIer kurmuşIar, kanIı iktidarIarını.
Edep, ar, örf, rafa kaIdırıImış, yığınIar din iIe kandırıImış.
Her yanını çıyanIar yıIanIar sarmış, başta bir şahmaran, sürekIi okur dudaktan rahman yanar memIeketimin köyIeri.
KöyIerinde yoksuI evIeri! „Han-ı YağmacıIar“ doIdururIar, çuvaIIarını.
Sararken yaIancıktan türban torbasıyIa başIarını.
Yanar memIeketimin şehirIeri, sokak sokak.
SatıIırken payıtaht parseI parseI, akmaz suIarı pür-i arseI!​