saçlarımda tararken yeni yetme hayallerimi
sen güvercinler uçururdun gözlerinde eflatun akşam üstleri
uzaklarda bir yerlerde şarkımız çalardı

gecenin esmer kirpikleri usulca okşarken karanlığı
sokaklar mis gibi hanım eli kokar
yüreğimdeki kentin bütün ışıkları sana yanardı



ben gamzelerim için ömürlük gülüşlerinden çalar
sen nefesinle adı aşkla başlayan şiirler yazardın
ikindi gözlü yağmurlarda ıslanırdık

en çok gülüşünü
güldüğünde kırışan göz kenarlarını severdim

hüzünler noktalanırken dudaklarının nihaventinde
şehrinin iyot kokusuyla aklım başımdan gider
gözlerini özlerdim yüzümü öpen ılık rüzgarlarda
gözlerin bir çift bulut olur bakışlarıma yağardı

en delisinden ırmak olup denizlerine karışmak
hiç durmadan çoğalmak isterdim ellerinde

ama olmadı
boyumuzu çoktan aşmıştı aşk
boğulmamak için çırpındıkça daha çok dibe battık
sevdaya dalınca unuttuk belki
her mutluluğun bir bedeli olduğunu

ve çarpanlarına bölündüğünde acı çıkıyordu hep aşkların sonucu



önce sen gittin
ardından güvercinler

sustu dudaklarımda nihavent

sesim düğüm oldu kanattı dilimi
bir daha hiç konuşmadı sözcüklerim
kurudu şiirlerimin göz pınarları

bir de gamzelerimi alacaklı bıraktın ya gülüşlerine

kökünden kestim hayallerimi


Şiir : Gamzelim
Resim : İlksu

[MP3]http://www.edebiyatdefteri.com/seslisiirindir.asp?seslisiir=1103885[/MP3]
​