Yıllarca önce bitirmek için çabalayıp bitirdiğin bir ilişkiyi,her gün daha çok severek,özleyerek ve acı çekerek düşünüyorsan geçmeyen bir şeyler vardır göğüs kafesinde. Aklımın tüm kıvrımlarına adını işleyen bir suçluluk duygusu bu. Senin canını acıtmanın verdiği bir huzursuzluk. Aslında hiç bitmemesi gereken bitirilmemesi gereken bir sevgiyi uçurumdan aşağı itmekti benimkisi.
Oysa anlatmam gereken hiçbir şeyi sana anlatmamaktı amacım. Evet gittim,gidenin ardından edilen tüm küfürleri ben yedim. Seni bekleyerek ya da bekleterek geçirdiğim her günün sorumlusu bendim. Suçluydum. Ardımdan bağırsaydın eğer neden diye söyleyecek çok sözüm vardı ama söyleyemezdim. Seni seviyordum durum buydu. Her gece adımın içinde işlenen bir cinayetti şarkılar. Özlüyordum. Ve buna tek sebep bendim.
Şimdi bir başkasının sevgilisi olduğuna inandırılmak,hatta buna inanıyor olmak kalbimde bir delik açıyor. Tüm ömrümü vereceğim kadının bir başkasının kokusunu içine çekmesi
İşte bu benim eserimdi. Hastalanmış hücrelere sahipti artık düşüncelerim. Kronikleşmiş bir vaka olmaktan çıkıyordum. Seni görüyordum,tüm acılarım o an kalbime gömülüyordu. Kendimi affetmeyeceğim ve affettiremeyeceğimi bilerek yaşıyordum tüm acılarımı.
Hayatımda var olabilecek en büyük yıkımdı yokluğun. Enkaz altında kalmış ve ses veremeyen bir duygu oldu seni sevmek. Seni seviyorum ancak bunu dile getiremiyorum artık. Tüm mutluluğumun yerini,ömrümün sonuna kadar beni yalnız bırakacak bir acı almıştı artık. Seni özlüyorum,bunu söyleyemiyorum. Söylesem dinlemezsin dinlesen inanmazsın. Ben seninle konuşamıyorum çünkü suçluyum.
Ve ben yıllar sonra senden özür dilerim
her şey için.. Geç kalmış bu özür,yarım bıraktığım bir ömür için özür dilerim