Rüzgar ile yaprak dost oldular.
Artık rüzgar savurmuyordu yaprağı ve ona:
Söyle dostum, nereye istersen oraya götüreyim seni dedi.
Yaprak düşündü taşındı, aklına hiçbir şey gelmedi. Tekrar sordu rüzgar:
Hadi söyle çekinme, seni istediğin yere taşıyabilirim.
Tekrar düşündü yaprak, aklına yine bir şey gelmedi
Bilmiyorum rüzgâr kardeş, aklıma hiçbir şey gelmiyor. Sen söyle ben nereye gideyim? dedi.
Rüzgar:
Gideceğin yeri bilmedikten sonra rüzgar dostun olsa neye yarar
Savrulur gidersin!dedi ve bildigi gibi esti tekrar.
Yaprak yine otarafa butarafa savrulmaya başladı.
Üstelik onu bu sefer savuran dostuydu.