Hiç dönüp bakmayacaksın değil mi yüzüme, hiç sevmeyeceksin beni
Sesizce esip giden bir rüzgar gibi
Geçmeyeceksin değil mi adını aşk koyduğum o sevda sokağından
Hiç dönüp bakmayacaksın değil mi ardına
Hiç dönüp bakmayacaksın değil mi ardına
Biliyorum beni hiç sevmediğini
Buğulu bir hayal gibi yanımdan savrulup geçtiğini
Sen ki aşıklar yolunun tükenmezi
Sen ki uçsuz bucaksız sevdaların nihayetsizi
Sen ki canım
Sen ki kanım
Hiç ulaşamadığım
Bende hiç kavuşamadığım bir hayalsin
Sende bir tutkudur aşk
Bense en zor olanı seçtim
En taşlı yerinden geçtim bu yolun
Vaz geçilmez kahramanlıkların andından
Adı sen olan tüm yeminleri içtim
Umutlarımı pencere kenarına koyduğum bir mumun cılız ateşine taktım
Küçük bir esintisin, tüm umutlarımı sündüren
Kör bir hançersin, yüreğimi parçalayıp boşluğa bırakan
Bana susmayı öğreten zamansız ağlatan
Umutlara yelken açıp uzaklara götürensin sen
Adına en güzel şiirleri
Şafaklara kadar, kanımın son damlasınca yazdıransın sen
Belki hiç bilmeyeceksin aşığın olduğumu
Yanından gecen bir yabancı gibi bakacaksın
Ya da sesizce bir köşede oturmuş sensiz seni yaşayan
Avuçlarını açmış, senden aşk dilenen bir dilenci gibi göreceksin
Yüreğine damlayan her esintiden
Kulağının zamansız her çınlayışından
Adının bir yerlerden haykırışımı dinleyeceksin
Uzaklarda da olsa, seni birinin tüm benliğiyle sevişini hissedeceksin
Ama buruk ama sesiz ama umutsuzca
Deli çarpan bir yüreğim ben her çarpışında adını sayıklayan
Durmadan ağlayan bir çift çözün her damlasında hasretini söyleyen
Seni hesapsız, seni sonsuz, seni ölümüne, hiç riyasız sevenim
Şu kadarcık umudum olsa geçerdim karşısına, avazım çıktığınça haykırırdım
Öleceğimi bilsem, birazcık umudum olsa söylerdim
Dedim ya; sen bilmesen de, ben hep seni seveceğim
Beni görmesen de, sana sesimi duyuramasam da, buna cesaret edemesem de
İçin için yanarak, sesizce ağlayarak, durmadan hep seveceğim seni
Belki bir gün, hani belki bir gün, gözlerimin içine bakarsan
Anlarsın nasıl sevdiğimi Senin için öldüğümü...