Yalnızlığa bir beste yazıyorum
“R’e” ile “L┠arasında mekik dokuyorum bir türlü sessizliğimi bozmayacak notalar bulmuyor kalemim…
Sol anahtarı yok bu yalnızlığın Giremiyorum kapısından aşkının
Kilidimi çöz! Kapımı arala

Birkaç nota arasında gidip geliyor parmaklarım
Sessizliği suskunluğu eşit parçalara bölüp eş anlamlı kelimelerin yalnızlığını sağlıyorum
Sonra büyük bir yalnızlık peydâ oluyor Hüznün yüzü maraz
Kendine gelme çabasıyla bir sağa bir sola yalpalıyorum kimsesiz geceleri

Dokunsa parmaklarıyla harflerimin üzerine büyük bir kıyamet kopacak belli
Dudaklarım kurudu bir yudum suya hasret kalmış gibi özleminin mayınlı topraklarında geziyorum
Bassam üzerine mayının ölen ben olurum biliyorum

İçimde volkanlar var yeni püskürmüş gibi alevini harlı bir ateş basıyor tenimi
Sicim gibi bir yağmur süzülüyor sözlerinden gözlerime…
Yalnızlık rotasını değiştirse diyorum hani biraz bu tehlikeli bölgeden çekse gölgesini!

Eşit yalnızlıklar düşüyor herkesin payına Kimse kimsenin derdine derman olmuyor buralarda
Kılını kıpırdatmayan milyar kesim insanın arasında sıkışıp kalan hayallerimi yaşatma çabasındayım
Yorgun bitkin ama hâlâ bir ümit aşkın izindeyim

Kıyamet koptu kopacak aşksız olan herşey yerle bir olacak
Tutunduğum rüyaların hürmetine aşk bana yâr azraile yol olacak Bilmiyorum kalem elem yazıyor nicedir
Kelimelerim infazda Yüzüm asık bestesi tamamlanmamış bu şarkı sözlerinın yarım kalma endişesi var üzerimde
Bir aşk bukadarmı sükût giyinir mutluluk yerine

İşte “L┠ile inledi yüreğim Hâlinden habersiz bir dervişim
Ne sağım nede solum aşka dönmüyor Bu piyano tuşlarının raksı geceyi kanla karıştırıyor
Gözyaşı niyetine kan akıtıyor gözlerim Sözüm özüm ve duam hepsi sana dair
Kaçak yazdığım bu besteyi hangi yangınlara atmak gerek bilmiyorum Susuyorum susturuluyorum
Mecbur bırakıldığım sessiz harfleri okuyorum usulca
İçine düşmeden mutluluğun kenarında bir tur atıyorum

Ve şimdi ben;
Susuyorum aşk bana düşman
Susuyorum yâr bana zindan
Susuyorum kendime bile dâr gelir oldu bu cân..​