Başı dumanlı dik dağlar gibi hem de,
sonbaharda yapraklar nasıl koparlarsa
-dallarından
öyle sessiz, kendiliğinden, anlamsız
ve de bilmem, belki de kararsız
işte öyle giderim burdan
-turnalar gitmişti zaten-
neyim mi kalır geride
sokak sokak dolaştığım bu şehirde
ayak izlerim kalır ancak
bilmem kaç kere ,,bu son şehir olsun" demelerim
dönmem, geriye de bakmam
ellerim şaşırır böyle durumlarda, bilmezsin
bu şehirde benden geriye
bir de kalbim kalır, ayaklarım yürür gider..​