Tasavvufun gayesi mümini Rabbinin rızasına yaklaştırmak Yüce Rabbi muradının merkezi yapmaktır. Eşyanın gerçek yüzünü göstermektir. Kul ile Rabbi arasındaki araçları kaldırmaktır. Ahirette 'ru'yetullah'ı Allah'ı görmeyi sağlayacak yolu göstermektir.
Dünyanın anaforuna kapılmış savurgan nefsi bir öğreticinin disiplini altında sahibine ulaştırmaktır. Burada öğretici mürşittir. Savurgan nefsin sahibi ise mürittir. Bizim bildiğimiz bizim övdüğümüz bizim kabul edebildiğimiz tasavvuf budur.
Yoksa mürşide; Yüce Rabbin sıfatlarını yakıştıran veya Hz. Peygamber'in (s.a.v.) 'ismet' yani günahsızlık sıfatını uygun gören bid'at ve hurafe ehli ile bizim işimiz olmaz. Tasavvufun onlarla işi olmaz. Onların da tasavvufla işi olmaz.
Tasavvufun terbiyesine giren mürit zaman zaman şu kavramlarla kendini sorgulamalıdır.

Her müridin yani Allah'ı murad edenin aşağıdaki halleri nefsinde tartması lazım...

zor....

Tasavvuf deyince akla mevlana gelir ama Tasavvuf şuan ki haliyle Panteizmden farksızdır. Ahmet Yesevi'nin öğretisi basitçe inanmak ve kul olabilmek ama bu zamanla her şey de olduğu gibi deforme olmuş ve yanlış kişilerin elinde kendini adamak adına şirke dönüşmüş. Mevlana öyle çokta sandığımız gibi islam alimi sayılmazdı yani. Moğollar ve nasrettin hoca olayları zaten biliniyor o ayrı. Elitlerin hocası kendini tanrı gören biriydi.