Uzun hava serbest tartımlı ezgilere verilen addır. Geleneksel Türk halk müziğinde belli karakteri olmadan söylenir. Düzenli ritim özelliği göstermezler, bazı geleneksel söyleyiş kalıplarına göre icra edilir.
Uzun hava türleri barak, bozlak, maya, gurbet, divan, ağıt ve hoyrattır.

Kırık hava ise Türk halk müziğinin ritimle söylenen canlı, hareketli ezgilere sahip olan türüdür. Ölçüsü 2/4 tür. Düzenli bir ritim özelliği gösterse de geleneksel söyleyiş kalıplarına bağlı olarak icra edilen bir formdur. Bu havaların bir çoğu aynı zamanda oyun havasıdır.
Kırık hava türleri ilahi, deyişler, nefesler, halaylar, barlar, semahlar, horo, zeybekler, horon, teke zortlatmaları ve karşılamalardır
İki terim de yaygın olarak kullanılmaz. Uzun hava yada kırık hava yerine formu belirleyen tür adları kullanılır.