incinecek hal kalmadı bende sana sadece bir tavsiye;
Vedalar soğuk olur sıkı giyin!
Üşüyorum...
duracağım burada
gidişini seyredeceğim
kıpırtısız sakin gibi görüneceğim
kavgasız olacak fırtınasız olacak
saçma sapan olacak
organlarım birbirine vuracak
arkandan sessiz bakacağım
ben yine salağı oynayacağım...
hayalleri taştan bir sevdaydı bizimkisi.
kırılmazdı. yağmura kara dayanıklıydı.
çığ olup düşerdi de kendine zarar vermezdi.
kopmazdı.
gidişler dönüşlere gebeydi de hep acıtırdı her el sallayış.
özlemler acıydı. yürek dabırsızdı.
her dönüş doğuştu aslında yeniden.
ölüp ölüp dirilmek gibi değil de erince doğmaktı.
ama
önce hayaller öldü! (cenaze meydanda kaldı ulu orta)
gönlüme bir kor düşer
gitme öyle zamansız
önce hayaller biter
yanar külsüz dumansız
acıyorum... ya da acıyorlar...
elimde kalanları sayamıyorum.
nasıl sayabilirim. ateş altında heryerim...
dokunulamıyorum onarılamıyorum dona kaldım yanarken.
sadece acıyorum acınılıyorum...
demişler inanmış ağlayışları geçer sanmıştım.
bir maddeyim... bedenim var senden kalan.
benden gotürdüklerini isteyemiyorum.
sen giderken sen olsaydın benden gitmezdin.
sen olmadın belki de hiç!
bilmiyorum sensizliği...
baharlar hiç gelmez
mevsim hep kış olur
günlerime güneş doğmaz
hislerim uyur
takvimleri kopardım attım sen giderken. saatleri kırdım...
zaman'dan söz edilmesini istemiyorum artık...
kış! soğuk işte. herkese olduğu gibi...
derlerdi hep de inanmazdım vedalar soğuk olur sıkı giyin!
ben bahardan kalmayım...
sana yangındım
ama sensiz üşüyorum... ve uyuyorum... hala!
dilimden hiç düşmez
adın hasret olur
yüreğimde sızı dinmez
gülmek güç olur
acı işte. hangi hecesinden tutarsan tut bu böyle.
ne sancım diner ne ağrım. sattım 3 kuruşa gülüşlerimi...
bak gamze gamze dolmuyor yüzüm.
bak acı! bak yaş! bak soğuk!
bakma... anlamayacak kadar uzağız artık.
haa soğuk. demişlerdi zaten... ama yapacak birşeyim yoktu.
sonunu bile bile lades dedim ben... mahkumdu!
ayrılıklar yara açar yara üstüne
yağmur ağlar sensizliğe iç çekişime
sensiz olmaz bu yerlerde dünya dar olur
eğer gidersen bu aşka çok yazık olur
gittin...
yüklemin öznesi mühim değil aslında. gidildi. onarılmaz yaralarımız var artık.
susuz tokluk arıyoruz belki de.
yazık oldu mu? bilmem... olur mu?
sadece üşüdüğümü hissediyorum...
vedalar soğuk olurmuş
"ben yolculuklara senle çıkmaya alışkındım oysa..."
Kahraman Tazeoğlu
Vedalar soğuk olur sıkı giyin!
Üşüyorum...
duracağım burada
gidişini seyredeceğim
kıpırtısız sakin gibi görüneceğim
kavgasız olacak fırtınasız olacak
saçma sapan olacak
organlarım birbirine vuracak
arkandan sessiz bakacağım
ben yine salağı oynayacağım...
hayalleri taştan bir sevdaydı bizimkisi.
kırılmazdı. yağmura kara dayanıklıydı.
çığ olup düşerdi de kendine zarar vermezdi.
kopmazdı.
gidişler dönüşlere gebeydi de hep acıtırdı her el sallayış.
özlemler acıydı. yürek dabırsızdı.
her dönüş doğuştu aslında yeniden.
ölüp ölüp dirilmek gibi değil de erince doğmaktı.
ama
önce hayaller öldü! (cenaze meydanda kaldı ulu orta)
gönlüme bir kor düşer
gitme öyle zamansız
önce hayaller biter
yanar külsüz dumansız
acıyorum... ya da acıyorlar...
elimde kalanları sayamıyorum.
nasıl sayabilirim. ateş altında heryerim...
dokunulamıyorum onarılamıyorum dona kaldım yanarken.
sadece acıyorum acınılıyorum...
demişler inanmış ağlayışları geçer sanmıştım.
bir maddeyim... bedenim var senden kalan.
benden gotürdüklerini isteyemiyorum.
sen giderken sen olsaydın benden gitmezdin.
sen olmadın belki de hiç!
bilmiyorum sensizliği...
baharlar hiç gelmez
mevsim hep kış olur
günlerime güneş doğmaz
hislerim uyur
takvimleri kopardım attım sen giderken. saatleri kırdım...
zaman'dan söz edilmesini istemiyorum artık...
kış! soğuk işte. herkese olduğu gibi...
derlerdi hep de inanmazdım vedalar soğuk olur sıkı giyin!
ben bahardan kalmayım...
sana yangındım
ama sensiz üşüyorum... ve uyuyorum... hala!
dilimden hiç düşmez
adın hasret olur
yüreğimde sızı dinmez
gülmek güç olur
acı işte. hangi hecesinden tutarsan tut bu böyle.
ne sancım diner ne ağrım. sattım 3 kuruşa gülüşlerimi...
bak gamze gamze dolmuyor yüzüm.
bak acı! bak yaş! bak soğuk!
bakma... anlamayacak kadar uzağız artık.
haa soğuk. demişlerdi zaten... ama yapacak birşeyim yoktu.
sonunu bile bile lades dedim ben... mahkumdu!
ayrılıklar yara açar yara üstüne
yağmur ağlar sensizliğe iç çekişime
sensiz olmaz bu yerlerde dünya dar olur
eğer gidersen bu aşka çok yazık olur
gittin...
yüklemin öznesi mühim değil aslında. gidildi. onarılmaz yaralarımız var artık.
susuz tokluk arıyoruz belki de.
yazık oldu mu? bilmem... olur mu?
sadece üşüdüğümü hissediyorum...
vedalar soğuk olurmuş
"ben yolculuklara senle çıkmaya alışkındım oysa..."
Kahraman Tazeoğlu