Kırılıp dökülen bir ömür yaşadığın
Parçaları ayrı şehirlerde
Bir şarapneldi, patladı yalnızlığın
Sadece kendin vardın menzilde

Pudra şekeriyken, o silik mutluluğun
Günden güne eridi gitti ellerinden
Bir yorgan gibi üşüdükçe sokulduğun
Kaskatı kesilmiş bomboş geçmişte�.

Kaşıdıkça büyüyen bir kabuk taşıdığın,
Yarısı apayrı bedenlerde
Kartondan yapma bir kayıktı mutluluğun
Karda yamuldu delik yelkeniyle

Bitsin istiyorsun artık bedeli önemsiz
Çünkü yorgunsun artık kalıverdin kimsesiz
Nefes almak zor artık, bitsin eziyetsin
Susmak istiyorsun artık, kelimeler gereksiz

Susma ne olur susma,
Çünkü muhtaçsın haykırmaya,
Korkma, korkma
Sıran gelecekti korktukça unutma�​