Çocukların Kalbinde Saklı Dünya
– Saf sevgiyle öğreten en küçük öğretmenler.
Bazen bir çocuğun gözlerine bakınca, kelimelerin yetmediği bir saflık görür insan. Hesapsız, filtresiz, tam yürekten… Onların sevgisi ne karşılık bekler, ne şart koşar. Sadece verir. Ve işte bu yüzden, en büyük sevgiyi onlar taşır.
Ben bir baba olarak çok şey öğrendim çocuklarımdan. Sabretmeyi, anda kalmayı, affetmeyi… Onların küçücük elleriyle tuttuğu bir parmak, bazen bir hayatı tutar yerinde. Uykusuz geçen gecelerin sabahında bir “baba” sesi duyunca, yorgunluk değil, şükür uyanır içimde.
Çocuklar, bize büyürken kaybettiklerimizi hatırlatır: hayret etmeyi, merak etmeyi, düşüp kalkmayı… Düşene hemen el uzatmayı. Oyuncakları paylaşırken gösterdikleri içtenlik, dünyayı adaletle yönetebilecek bir niyetin habercisi gibidir. Ve biz büyükler, çoğu zaman onların kalbinden uzakta, hesaplarla, kırgınlıklarla, kibrimizle yaşarız. Oysa onlar, saf sevgiyi içimizde yeniden yeşerten küçük öğretmenlerdir.
Hayatın en kıymetli derslerini, bazen ne bir kitapta ne bir vaazda bulursun; bir çocuğun bakışında gizlidir. Onların kalbinde saklı olan dünya, belki de bizim unuttuğumuz cennetin bir yansımasıdır.
Ben, çocuklarıma bakarken sadece onları değil, kendimi de yeniden görüyorum. Ve her seferinde anlıyorum: Sevgi büyütmez sadece, iyileştirir de… Hem onları hem bizi.
– Saf sevgiyle öğreten en küçük öğretmenler.
Bazen bir çocuğun gözlerine bakınca, kelimelerin yetmediği bir saflık görür insan. Hesapsız, filtresiz, tam yürekten… Onların sevgisi ne karşılık bekler, ne şart koşar. Sadece verir. Ve işte bu yüzden, en büyük sevgiyi onlar taşır.
Ben bir baba olarak çok şey öğrendim çocuklarımdan. Sabretmeyi, anda kalmayı, affetmeyi… Onların küçücük elleriyle tuttuğu bir parmak, bazen bir hayatı tutar yerinde. Uykusuz geçen gecelerin sabahında bir “baba” sesi duyunca, yorgunluk değil, şükür uyanır içimde.
Çocuklar, bize büyürken kaybettiklerimizi hatırlatır: hayret etmeyi, merak etmeyi, düşüp kalkmayı… Düşene hemen el uzatmayı. Oyuncakları paylaşırken gösterdikleri içtenlik, dünyayı adaletle yönetebilecek bir niyetin habercisi gibidir. Ve biz büyükler, çoğu zaman onların kalbinden uzakta, hesaplarla, kırgınlıklarla, kibrimizle yaşarız. Oysa onlar, saf sevgiyi içimizde yeniden yeşerten küçük öğretmenlerdir.
Hayatın en kıymetli derslerini, bazen ne bir kitapta ne bir vaazda bulursun; bir çocuğun bakışında gizlidir. Onların kalbinde saklı olan dünya, belki de bizim unuttuğumuz cennetin bir yansımasıdır.
Ben, çocuklarıma bakarken sadece onları değil, kendimi de yeniden görüyorum. Ve her seferinde anlıyorum: Sevgi büyütmez sadece, iyileştirir de… Hem onları hem bizi.
