Aşk oyun değildi Sen öyle sandın
Küçük bir çocuğun masumluğunu taşıyordu yüreğim
Öyle sevmişti ki Öyle sevilmeye muhtaçtı ki Herkese inanırdı Kolaylıkla İnanmıştı!
Oynadığı oyunlardan ayrı tutmuştu seni
Ne oyuncak olacaktı, ne de oyunbozanlık yapacaktı!
Olmadık şeylere küserdik çocukken, sonra bir bakmışız yine kaldığımız yerden oynamaya başlamışız bile O kadar kısa sürerdi ki kırılganlıklar, alınmalar Oysa şimdi ardına bakmadan gitmeleri tercih ediyoruzKırılmışlıkları içimizde tutarak en ağırından gitmeleri Senin yaptığın gibi!
Saklambaçlarımın adı sen oldu Sen saklanırdın ben seni bulurdum ya haniArtık bulamıyorum! Artık duvara dönüp, kapamıyorum gözlerimi Biliyorum saklandığın yerden çıkmayacaksın Biliyorum!
Anladım büyümüşüz,
Anladım masumluğumuzu yitirmişiz
Ben oyun oynamayı bıraktım, hayat bana oynamaya başladı artık En çokta bunu anladım!
Toz pembe gelen hayat, artık başka renklere gebe kaldı Herşey siyaha döndü, gözlerimin rengi bile!
Gözlerimdeki ışıltı, yerini hüzne bıraktı Kelimelerim çarpık! hecelemelerim çoğaldı
Ağlamak hiç yabancı değil artık Gülmek bir o kadar uzak!
Ben büyüdüm Yüküm ağırlaştı
Oysa ki böyle büyütmek istememiştim yüreğimi
Haketmediği darbeler aldı Hiç ummadığı zamanda, ummadığı kişiden!
Ne yapacağını bilmeden, elim cebimde geziniyorum hayattaAnlamsızım bu aralar! Yorgun ve karışık!
Acının; sadece düşüp, yaraların kanamasını sanan ben, şimdi acının ve mutluluğumun adının sen olduğunu öğrendim!
Oyunlarım öksüz kaldı
Oynayamıyorum
Çağırıyorlar gitmiyorum Biliyorum ki gözlerimi tekrar yumduğumda, saklanıp çıkmayacaklar Beni bırakacaklar öyle koca bir duvarın önünde Ben artık mızıkçılarla oyun oynamıyorum Ben artık boyumdan büyük oyunlara kalkışmıyorum!
Küçükken oyunlarımızın adı yoktu
Büyüdük oyunlarımızın adı aşk kaldı
Aşk oyun değildi Sen öyle sandın
Oynadın Gittin!
Küçük bir çocuğun masumluğunu taşıyordu yüreğim
Öyle sevmişti ki Öyle sevilmeye muhtaçtı ki Herkese inanırdı Kolaylıkla İnanmıştı!
Oynadığı oyunlardan ayrı tutmuştu seni
Ne oyuncak olacaktı, ne de oyunbozanlık yapacaktı!
Olmadık şeylere küserdik çocukken, sonra bir bakmışız yine kaldığımız yerden oynamaya başlamışız bile O kadar kısa sürerdi ki kırılganlıklar, alınmalar Oysa şimdi ardına bakmadan gitmeleri tercih ediyoruzKırılmışlıkları içimizde tutarak en ağırından gitmeleri Senin yaptığın gibi!
Saklambaçlarımın adı sen oldu Sen saklanırdın ben seni bulurdum ya haniArtık bulamıyorum! Artık duvara dönüp, kapamıyorum gözlerimi Biliyorum saklandığın yerden çıkmayacaksın Biliyorum!
Anladım büyümüşüz,
Anladım masumluğumuzu yitirmişiz
Ben oyun oynamayı bıraktım, hayat bana oynamaya başladı artık En çokta bunu anladım!
Toz pembe gelen hayat, artık başka renklere gebe kaldı Herşey siyaha döndü, gözlerimin rengi bile!
Gözlerimdeki ışıltı, yerini hüzne bıraktı Kelimelerim çarpık! hecelemelerim çoğaldı
Ağlamak hiç yabancı değil artık Gülmek bir o kadar uzak!
Ben büyüdüm Yüküm ağırlaştı
Oysa ki böyle büyütmek istememiştim yüreğimi
Haketmediği darbeler aldı Hiç ummadığı zamanda, ummadığı kişiden!
Ne yapacağını bilmeden, elim cebimde geziniyorum hayattaAnlamsızım bu aralar! Yorgun ve karışık!
Acının; sadece düşüp, yaraların kanamasını sanan ben, şimdi acının ve mutluluğumun adının sen olduğunu öğrendim!
Oyunlarım öksüz kaldı
Oynayamıyorum
Çağırıyorlar gitmiyorum Biliyorum ki gözlerimi tekrar yumduğumda, saklanıp çıkmayacaklar Beni bırakacaklar öyle koca bir duvarın önünde Ben artık mızıkçılarla oyun oynamıyorum Ben artık boyumdan büyük oyunlara kalkışmıyorum!
Küçükken oyunlarımızın adı yoktu
Büyüdük oyunlarımızın adı aşk kaldı
Aşk oyun değildi Sen öyle sandın
Oynadın Gittin!