BARIŞ MANÇO – DUT AĞACI ŞARKI SÖZÜ

Bu sabah doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım
Çocukluğumu tekrar yaşamak istedim bu sabah ve bir an keşke bugün
Hiç olmasaymış diye düşündüm keşke dün dün kalsaymış

Şu sağdaki iki katlı ev Nezahat hanımlarındı galiba
Yok yok bu Yekta beylerin ki olmalıydı
Nezahat hanımlarınkinin yanı top oynadığımız boş arsaydı
İyi ama nerede boş arsa ya bakla tarlası peki taş mektep

Neredeler kimler götürdü kimler çaldı o güzelim anıları benden
Birden Rıza amcayı gördüm yine o dut ağacının altında oturuyordu
Koştum ellerine sarıldım önce tanımadı sonra rıza amcanın
Sımsıcak ellerinde çocukluğumu yeniden yaşamaya başladım

Tam karşımızdaki evin üçüncü katında otururlardı
On dört yaşında boyanmaya başladığından mahalleli
Sonunu iyi görmezdi doğrusu bu kız çok tango olmuş derlerdi

Evlenmiş iki sokak öteye taşınmışlar eskisi gibi mi diye sordum
Eskisi gibiymiş biraz kilo almış o kadar olsun
Kim bilir kilolu olmak bile ne yakışmıştır ona zaten ne yakışmazdı ki

Rengini beğenmedim bugün Rıza amca üstelik bayağı süzülmüşsün
Tabi gece hayatı içki sigara bakmıyorsunuz ki kendinize
İlahi rıza amca birlikler umumi katipliğinden emekli olu vereli
Gecesi gündüzü bu dut ağacının altında geçerdi

Son üç sadrazamı ve cumhuriyetten bu yana bütün başvekilleri
Sırasıyla ezbere bilir bize de saydırırdı çocukluğumuzda
Hala hatırlıyor musun diye sordum
Hatırlıyor muyum hiç unutmamıştım ki

Bilekten bağlı açık sandaletler giyerdi nedense pek derin