Umudu iziyordu her gece penceresine... Yanına biraz da dş resmediyordu... Aslında 缧ok olmuştu gndzlere k켼seli... ok olmuştu geceleri uykusuzluğa satalı...
Buğulu Cama Umudu LJizen Kız
Sanatılığa soyunmuştu adeta... EvetBuğulu Cama Umudu izen Kız bir sanat燧ı olmuştu artık o... Minik elleri koca bir hayatı iziyorBuğulu Cama Umudu izen Kız karalıyorBuğulu Cama Umudu 燇izen Kız resmediyordu... Hem de buğulu bir pencere camına... O kadar zor bir işti ki bu; nk缼 zene bzene var ettiği sanatı 涧ok gemeden kayboluyordu camda... Bir sisin ortalığı gereğe bıraktığı gibiBuğulu Cama Umudu 秇izen Kız buğun silindiği anda hayatın gerek resmini gr綼yordu... Umudu da bu yzden verdi ya sanatının adına!... Her ulaştığında hedefine bir kayıpBuğulu Cama Umudu izen Kız her kurduğunda hayallerini bir kırıklıkBuğulu Cama Umudu 쇇izen Kız her sevmelerinde bir ayrılık... her... hep... hi...
Yine hz缼n damlıyordu gzlerinden... Umuduna sarılmalıydı vakit gemeden... Koştu penceresine; ne kiBuğulu Cama Umudu 槇izen Kız buğulanma yoktu bu kez... Dışarıyı grd camdanBuğulu Cama Umudu 漇izen Kız hayatı... Hayatın ortasında drt bir yana savrulan insanlarıBuğulu Cama Umudu izen Kız her birinin bakışlarındaki o mahzunluğuBuğulu Cama Umudu 懇izen Kız ken omuzlarını kaldırmaya 綧alışan aresiz insanların koşuşturmalarını grd綼; hayatın kalbine doğru... "Peki ben nerdeyim? Nereye doğru yol alıyorum?" diye sylenmeye başladı... Cama yansıyan yz漼ndeki yorgunluğa ilişti bir an gzleri... Anlam veremedi yz漼ndeki tkenmişliğin eserlerineBuğulu Cama Umudu izen Kız g쇶zlerindeki damlalara... "Bu ben miyim?" dedi sonra...
//..."EvetBuğulu Cama Umudu izen Kız bu sensin kǼk kız!... Anlam vermen zorBuğulu Cama Umudu 缇izen Kız anlamlandırman daha da zor; biliyorum... Ka gece hıkırıklarını hissetmezden gelip kimi zaman titrek ellerinleBuğulu Cama Umudu 秇izen Kız kimi zaman "hie sayılıyor bak ocukluğum" diye başlayan kendi bestelediğin bir şarkı s秶zlerinın szlerini mırıldanarak umutlarını izmiştin o buğulu cama... Bulutların bir g槶lgeleyip bir dnyaya serbest bıraktığı ay'ın ışığında kurmuştun buruk hayallerini... Buruktu hayallerinBuğulu Cama Umudu izen Kız biliyorum... 쇇nk her kurduğun hayalin sahipsizleşiyordu... Sahipsizleşiyordu ki; bir sonraki d켼ş vaktinde başka bir hayalin avlusunda buluyordun yreğini... Gerekleştiğini bir kez bile g짶remediğin ve hibir zaman da buna şahit olamayacağını bile bile savurdun hayallerini yrek meydanlarına...
Yorgunluğu var hayatın g缼l ehrende k缧k kız... Gzlerinden damla damla d춶klen kalbinin ah'larını duyuran gzyaşlarının anlamlarınıBuğulu Cama Umudu 춇izen Kız gecelerce kendinde saklamaya abalamanın bitmişliği var yz缼nde... Sıra sıra dizilmiş umutlarının ardı sıra yıkılışlarının pişmanlığı var gzlerinde..."//
"Neden bu kadar ok hayal kurdum? Neden her umuda bir hayat bağladım?... Yıkıldım!... Sus hayat! Daha fazla teselli (!) etme beni... Y槼zmdeki esrarı 짶zdm şimdi..."
Vakit: TAN...
Bir gece dahaBuğulu Cama Umudu izen Kız birbiri peşinden haykırışlar sessizliğinde sorulan hesapların yankısıyla sona erdi... K쇼k kız g缶zlerini hayata atı... Ry缢 da bitti o an... OBuğulu Cama Umudu izen Kız her gece camına umudu ǧizmeye devam ediyor -eğer buğulanmışsa camı (yreği)-
Buğulu Cama Umudu LJizen Kız
Sanatılığa soyunmuştu adeta... EvetBuğulu Cama Umudu izen Kız bir sanat燧ı olmuştu artık o... Minik elleri koca bir hayatı iziyorBuğulu Cama Umudu izen Kız karalıyorBuğulu Cama Umudu 燇izen Kız resmediyordu... Hem de buğulu bir pencere camına... O kadar zor bir işti ki bu; nk缼 zene bzene var ettiği sanatı 涧ok gemeden kayboluyordu camda... Bir sisin ortalığı gereğe bıraktığı gibiBuğulu Cama Umudu 秇izen Kız buğun silindiği anda hayatın gerek resmini gr綼yordu... Umudu da bu yzden verdi ya sanatının adına!... Her ulaştığında hedefine bir kayıpBuğulu Cama Umudu izen Kız her kurduğunda hayallerini bir kırıklıkBuğulu Cama Umudu 쇇izen Kız her sevmelerinde bir ayrılık... her... hep... hi...
Yine hz缼n damlıyordu gzlerinden... Umuduna sarılmalıydı vakit gemeden... Koştu penceresine; ne kiBuğulu Cama Umudu 槇izen Kız buğulanma yoktu bu kez... Dışarıyı grd camdanBuğulu Cama Umudu 漇izen Kız hayatı... Hayatın ortasında drt bir yana savrulan insanlarıBuğulu Cama Umudu izen Kız her birinin bakışlarındaki o mahzunluğuBuğulu Cama Umudu 懇izen Kız ken omuzlarını kaldırmaya 綧alışan aresiz insanların koşuşturmalarını grd綼; hayatın kalbine doğru... "Peki ben nerdeyim? Nereye doğru yol alıyorum?" diye sylenmeye başladı... Cama yansıyan yz漼ndeki yorgunluğa ilişti bir an gzleri... Anlam veremedi yz漼ndeki tkenmişliğin eserlerineBuğulu Cama Umudu izen Kız g쇶zlerindeki damlalara... "Bu ben miyim?" dedi sonra...
//..."EvetBuğulu Cama Umudu izen Kız bu sensin kǼk kız!... Anlam vermen zorBuğulu Cama Umudu 缇izen Kız anlamlandırman daha da zor; biliyorum... Ka gece hıkırıklarını hissetmezden gelip kimi zaman titrek ellerinleBuğulu Cama Umudu 秇izen Kız kimi zaman "hie sayılıyor bak ocukluğum" diye başlayan kendi bestelediğin bir şarkı s秶zlerinın szlerini mırıldanarak umutlarını izmiştin o buğulu cama... Bulutların bir g槶lgeleyip bir dnyaya serbest bıraktığı ay'ın ışığında kurmuştun buruk hayallerini... Buruktu hayallerinBuğulu Cama Umudu izen Kız biliyorum... 쇇nk her kurduğun hayalin sahipsizleşiyordu... Sahipsizleşiyordu ki; bir sonraki d켼ş vaktinde başka bir hayalin avlusunda buluyordun yreğini... Gerekleştiğini bir kez bile g짶remediğin ve hibir zaman da buna şahit olamayacağını bile bile savurdun hayallerini yrek meydanlarına...
Yorgunluğu var hayatın g缼l ehrende k缧k kız... Gzlerinden damla damla d춶klen kalbinin ah'larını duyuran gzyaşlarının anlamlarınıBuğulu Cama Umudu 춇izen Kız gecelerce kendinde saklamaya abalamanın bitmişliği var yz缼nde... Sıra sıra dizilmiş umutlarının ardı sıra yıkılışlarının pişmanlığı var gzlerinde..."//
"Neden bu kadar ok hayal kurdum? Neden her umuda bir hayat bağladım?... Yıkıldım!... Sus hayat! Daha fazla teselli (!) etme beni... Y槼zmdeki esrarı 짶zdm şimdi..."
Vakit: TAN...
Bir gece dahaBuğulu Cama Umudu izen Kız birbiri peşinden haykırışlar sessizliğinde sorulan hesapların yankısıyla sona erdi... K쇼k kız g缶zlerini hayata atı... Ry缢 da bitti o an... OBuğulu Cama Umudu izen Kız her gece camına umudu ǧizmeye devam ediyor -eğer buğulanmışsa camı (yreği)-