Her yer karanlıktı...
Ve fazlasıyla siyahtı...
Zaten bu şehir fazlasıyla kalabalıktı...
Sanki senin gidişinle tenhalaşmıştı...
Ve yine benim payıma susmak kalmıştı...
Ama bu defa susmak üzerime çok güzel yakışmıştı...
Lal olmuştu yüreğim ama daha diyeceğim çok şey vardı...
Susmak biraz ağrılı birazda sancılıydı...
Biraz cahil cesareti ve birazda korkaklıktı...
Birazda delilik edip kendinle konuşmaktı...
Ve zamanlardan her ağzı olanın konuştuğu bi zamandı...
Ve bazen en güzeli susmaktı...
Aslında susmak; kaybetmişliğin ıspatıydı...
Aslında susmak; birazda kazanamamışlıktı...
Aslında susmak; anlaşılmamanın diğer adıydı...
Aslında susmak; istememekti yanlış anlaşılmayı...
Zaten en güzeli susmaktı...
Dahada güzeli sana sus/a/maktı..

Şiir sonrası ; Seksendört - Kal Ölene Kadar

Yüreğine nefesine sağlık şimdiden.
İyi yayınlar.

​