Gözümü Kapadığım Her Gecenin Sabahı ,
Hanelerime işlenen Sensiz Günlerin Şahidiydi...
Sabahları Sevmezdim Ben...
Sensizliğin Boşluğu Beni İçine Düşürdüğü İlk Günden Beri ,
Kalbim Atmıyor Sanki....
Atmayan Kalbim Sana Sonuna Kadar Açık ,
Olur ya Bir gün Dönecek Olursan ,
Düşünme Bu Kalp Nasıl Çalışır Diye,
Geldiğin an Kanı Beynime Pompalar Ve ,
Seni Düşünür Hiç Durmadan...
Gittiğinden Beri Midemdeki Reflü Her Yanımı Sardı ...
Sadece Midem Değil , İçime Tamamen Yanıyor Sanki...
Kalp Atışlarımı Düzenleyecek İlacın Sende Olduğu Düşüncesi ,
Beni Her Taşıkardi de Dehşete Düşürse de ,
Bir gün Merhamet Ederde Gelirsin Diye Sevinmek den Kendimi Alamıyorum...
İçine Düştüğüm Boşluklardaki Sessizliği Tahmin bile edemezsin...
Hiç Ölen Birinin Evine Girdin mi ?
İşte Öyle bir sessizlik var , Ölüm Sessizliği...
İçimde Ölen Senin Sessizliği...
Sabahları Senden Uyanıyorum Her Zaman ,
Rüyada Bile Sen Varsın ,
Zaten Bu Gidişle ancak Rüyamda Olursun Sadece...
Rüyaların Tersi Çıkıyor Derler ya ,
Bu Sadece Benim için Geçerli Galiba...
Rüyamda Hep Varsın , Gerçekte Hiç Yoksun...
Olsun !...
Rüyada Olsa Varsın...
Gecenin Bir Yarısı Telefonu Eline Aldığında ,
Bir An için Aydınlanırsın ya ,
Sen Geldiğinde Öyle Aydınlanmıştım...
Taki o Işık Sönene Kadar...
O ışık Söndüğünde Kalbimin Ana Elektrik Şebekesinde ki Arıza ile Birlikte ,
Hayat Işığımda Söndü...
Çarelerin Çaresiz Olduğu Yerde Ümitlerimi Kırmıştın...
Ümitlerimi Kırdığın Yerde Hayallerimi Yıkmıştın...
Başıma Yıkılan iç Dünyamda ,
Meydana Gelen On Şiddetindeki Deprem Çevremdekileri Korkutsa da ,
Aklım Yine Seni Düşünerek , Yardım Çadırlarını En Baştan Kurmuştu...
Hanelerime işlenen Sensiz Günlerin Şahidiydi...
Sabahları Sevmezdim Ben...
Sensizliğin Boşluğu Beni İçine Düşürdüğü İlk Günden Beri ,
Kalbim Atmıyor Sanki....
Atmayan Kalbim Sana Sonuna Kadar Açık ,
Olur ya Bir gün Dönecek Olursan ,
Düşünme Bu Kalp Nasıl Çalışır Diye,
Geldiğin an Kanı Beynime Pompalar Ve ,
Seni Düşünür Hiç Durmadan...
Gittiğinden Beri Midemdeki Reflü Her Yanımı Sardı ...
Sadece Midem Değil , İçime Tamamen Yanıyor Sanki...
Kalp Atışlarımı Düzenleyecek İlacın Sende Olduğu Düşüncesi ,
Beni Her Taşıkardi de Dehşete Düşürse de ,
Bir gün Merhamet Ederde Gelirsin Diye Sevinmek den Kendimi Alamıyorum...
İçine Düştüğüm Boşluklardaki Sessizliği Tahmin bile edemezsin...
Hiç Ölen Birinin Evine Girdin mi ?
İşte Öyle bir sessizlik var , Ölüm Sessizliği...
İçimde Ölen Senin Sessizliği...
Sabahları Senden Uyanıyorum Her Zaman ,
Rüyada Bile Sen Varsın ,
Zaten Bu Gidişle ancak Rüyamda Olursun Sadece...
Rüyaların Tersi Çıkıyor Derler ya ,
Bu Sadece Benim için Geçerli Galiba...
Rüyamda Hep Varsın , Gerçekte Hiç Yoksun...
Olsun !...
Rüyada Olsa Varsın...
Gecenin Bir Yarısı Telefonu Eline Aldığında ,
Bir An için Aydınlanırsın ya ,
Sen Geldiğinde Öyle Aydınlanmıştım...
Taki o Işık Sönene Kadar...
O ışık Söndüğünde Kalbimin Ana Elektrik Şebekesinde ki Arıza ile Birlikte ,
Hayat Işığımda Söndü...
Çarelerin Çaresiz Olduğu Yerde Ümitlerimi Kırmıştın...
Ümitlerimi Kırdığın Yerde Hayallerimi Yıkmıştın...
Başıma Yıkılan iç Dünyamda ,
Meydana Gelen On Şiddetindeki Deprem Çevremdekileri Korkutsa da ,
Aklım Yine Seni Düşünerek , Yardım Çadırlarını En Baştan Kurmuştu...