- Üyelik Tarihi
- 17 Nis 2009
- Konular
- 363
- Mesajlar
- 1,570
- MFC Puanı
- 950
Rengi kararınca yediğin üzümü,
İnce bağın gövdesi taşımaz dediler,
Bana ağır gelen bütün gülünçleri bıraktım.
Hayat çizgimi bozmamam için,
Oturmuş kültürlerden uzak kaldım.
Benim evimde hep bir koltuk boş,
Ve her sabah kahvaltısında bir çay bardağı sahipsiz karısıyor.
Anlayacağın onlardan da uzağım.
Düşündümde ölü bir yalanı canlandırmısız biz,
Sığı bir köşeyi göstermişiz bütün tek kişi yolculuk yapanlara.
Hep bir aması oldu sana söylediklerimin.
Ama gördüm sonunda boşa savrulduğumu.
Elbet anlayacaksın aynada neyin eksik olduğunu.
Güzelliğine kimseler dokunmayacak.
Saçların yine aynı kimi yaramaz kimi uslu,
Gözlerin hiç değişmemiş bakışların masmavi kenarları süslü.
Ama dedim ya anlayacaksın elbet bir gün aynada neyin eksik olduğunu.
Kimi gözlerini kimi mendilini kurular ağlarken,
Bu yüzden farklıdır acılar.
Hüznü yeni tanıyan gözlerinin,
Üzülmeye alışan görecektir mendilinin kuruduğunu.
İnsanlar nasıl küfür ediyor biliyorum.
Sinirlenerekmi gerçekten yoksa sahiplenerekmi anlıyorum.
Çünkü bende küfür ediyorum.
Küçük yıldızların kayıp gitmesi gibi düşün söylediklerimi.
Oysa ne kadar çok yıldız var öyle değilmi.
Kapının önünde anahtarını unutmus gibi düşün,
Yada baska bir telefondan kendinle konusurmus gibi mesela.
İşte o zaman anlayacaksın,
Yaprakların güneşte yeşerip soğukta kuruduğunu.
Ve işte o zaman anlayacaksın,
Senin sevginin hep eksik benimkininse fazla olduğunu. . .
İnce bağın gövdesi taşımaz dediler,
Bana ağır gelen bütün gülünçleri bıraktım.
Hayat çizgimi bozmamam için,
Oturmuş kültürlerden uzak kaldım.
Benim evimde hep bir koltuk boş,
Ve her sabah kahvaltısında bir çay bardağı sahipsiz karısıyor.
Anlayacağın onlardan da uzağım.
Düşündümde ölü bir yalanı canlandırmısız biz,
Sığı bir köşeyi göstermişiz bütün tek kişi yolculuk yapanlara.
Hep bir aması oldu sana söylediklerimin.
Ama gördüm sonunda boşa savrulduğumu.
Elbet anlayacaksın aynada neyin eksik olduğunu.
Güzelliğine kimseler dokunmayacak.
Saçların yine aynı kimi yaramaz kimi uslu,
Gözlerin hiç değişmemiş bakışların masmavi kenarları süslü.
Ama dedim ya anlayacaksın elbet bir gün aynada neyin eksik olduğunu.
Kimi gözlerini kimi mendilini kurular ağlarken,
Bu yüzden farklıdır acılar.
Hüznü yeni tanıyan gözlerinin,
Üzülmeye alışan görecektir mendilinin kuruduğunu.
İnsanlar nasıl küfür ediyor biliyorum.
Sinirlenerekmi gerçekten yoksa sahiplenerekmi anlıyorum.
Çünkü bende küfür ediyorum.
Küçük yıldızların kayıp gitmesi gibi düşün söylediklerimi.
Oysa ne kadar çok yıldız var öyle değilmi.
Kapının önünde anahtarını unutmus gibi düşün,
Yada baska bir telefondan kendinle konusurmus gibi mesela.
İşte o zaman anlayacaksın,
Yaprakların güneşte yeşerip soğukta kuruduğunu.
Ve işte o zaman anlayacaksın,
Senin sevginin hep eksik benimkininse fazla olduğunu. . .