Kötülük insanın özü değil, yarasının sesidir.
Herkesin içinde iyilik tohumları vardır; zaman zaman karanlık, acı ve hayal kırıklıkları o tohumların üzerini kapatabilir. Asıl önemli olan, o seslere kulak verip iyileşmeye, affetmeye ve yeniden doğmaya cesaret edebilmektir. İnsan, yaralarını sarabildiği ölçüde gerçek gücünü keşfeder. Yaralarımız bize kim olduğumuzu hatırlatır, acılarımız sınırlarımızı gösterir. Ancak unutmamalıyız ki, her yara aynı zamanda iyileşmek için bir fırsattır. Kötülüğün sesi yükseldiğinde ona kulak vermek değil, ardındaki nedeni anlamak ve sevgiyle yaklaşmak gerekir. Çünkü iyilik, en karanlık anlarda bile umut ışığını yakabilen cesur yüreklerde yaşar.
İçimizdeki bu ışığı söndürmemek için, kendimize ve başkalarına karşı daha sabırlı olmalıyız. Affetmek, sadece başkalarının yükünü hafifletmek değil; kendi ruhumuzun özgürlüğüdür. Kötülüğe karşı en güçlü cevap, sevgidir; çünkü sevgi, en derin yaraları bile iyileştirebilen evrensel bir dildir. Bu dili öğrenmek ve yaşatmak, insan olmanın en büyük erdemidir.
Herkesin içinde iyilik tohumları vardır; zaman zaman karanlık, acı ve hayal kırıklıkları o tohumların üzerini kapatabilir. Asıl önemli olan, o seslere kulak verip iyileşmeye, affetmeye ve yeniden doğmaya cesaret edebilmektir. İnsan, yaralarını sarabildiği ölçüde gerçek gücünü keşfeder. Yaralarımız bize kim olduğumuzu hatırlatır, acılarımız sınırlarımızı gösterir. Ancak unutmamalıyız ki, her yara aynı zamanda iyileşmek için bir fırsattır. Kötülüğün sesi yükseldiğinde ona kulak vermek değil, ardındaki nedeni anlamak ve sevgiyle yaklaşmak gerekir. Çünkü iyilik, en karanlık anlarda bile umut ışığını yakabilen cesur yüreklerde yaşar.
İçimizdeki bu ışığı söndürmemek için, kendimize ve başkalarına karşı daha sabırlı olmalıyız. Affetmek, sadece başkalarının yükünü hafifletmek değil; kendi ruhumuzun özgürlüğüdür. Kötülüğe karşı en güçlü cevap, sevgidir; çünkü sevgi, en derin yaraları bile iyileştirebilen evrensel bir dildir. Bu dili öğrenmek ve yaşatmak, insan olmanın en büyük erdemidir.
