Mevlana Rubailer
Aklın gücü, cennetteki sırlarla ulu: Aşktan deliren, akıllıdır, sağduyulu. Sevdaya kapılmış yüreğin zorlu yolu Görkemli yabancılıkla, özlemle dolu.
Gitsin, güzelim, hepsi de, tek sen gitme. Ey dost, ey gam ortağı-bizden gitme. Ey gülbeşeker, şarap koy, iç, doldur, gül. Dünya süsü saki, allasen gitme.
Bir gün şu çiçekli dal, dolar meyvayla; Bir gün döner istek adlı şahin, avla... Aşk imgesi, şimdi, bir gelip gitse bile Bir gün gelir... artık hiç gitmez-asla!
Bir tane canım var ama, yüz bin bedenim. Can neymiş? Neymiş ki beden? İşte ben?im. Bir başkası var ya: işte ben, ben! O, beni Sevsin diye bir başkası oldum kendim.
Cennet gelecek, derler, içersin bade, Çevrende gülüp oynar huriler de... Madem sonumuz bu, şimdiden hem içeri Hem ellerimiz sevgilinin üzerinde.
Biz aşkta reziliz: Bize hep yanlışlar Sarhoşluk, cinnet ve günah yazmışlar. Sensin yaşamak, amaç, zaman sen-bu budur; Ey dost, madem sen varsın, her şey var.
Ben aşıkım aşka; aşk da sevdalı bana. Aşık tene can-ten ise sevdalı cana. Bazen dolarım boynuna ben kollarımı Bazen de sürükler beni canan yanına.
Ben, işte dağım: sesim sözüm sevgilimin. Ben, işte resim: ressamı sensin resmin. Benden geliyor sanma bu sözler-asla: Ses, işte, anahtarla açılmış kilidin.
Aşk, özge ateştir: ısınır onda ayaz; Yandıkça o, taşlar yumuşar, sert kalamaz. Varsın aşık günaha girsin, hoş gör: Sevda şarabından içmiş-arlanmaz.
Dön aşkın çevresinde: gün işte bu gün. Dön. Dön. Çılgın kalbini yermez dönüşün. Yangınla sınav-ölüm kalım-özge savaş: Vuslat bu, kucaklaşma, zifaf, mutlu düğün.
"Aşk bir kuru ses," derler.-Sunturlu yalan. "Aşk umdun,"derler, "buldun, var oyalan." Bizlerde saadet hep can içre olur... "Cennet yedi kat arşta" mı derler? Bu yalan.
Aşkın gönlümle cenkleşirken-tam o an- Çırçıplak, yalnayak kaçıp gitti bu can. Kim bende akıl var sanmaktaysa deli. Benden sakınan: işte odur aklı olan...
Mevlana Celaleddin Rumi
( 1207 - 1273 )
Aklın gücü, cennetteki sırlarla ulu: Aşktan deliren, akıllıdır, sağduyulu. Sevdaya kapılmış yüreğin zorlu yolu Görkemli yabancılıkla, özlemle dolu.
Gitsin, güzelim, hepsi de, tek sen gitme. Ey dost, ey gam ortağı-bizden gitme. Ey gülbeşeker, şarap koy, iç, doldur, gül. Dünya süsü saki, allasen gitme.
Bir gün şu çiçekli dal, dolar meyvayla; Bir gün döner istek adlı şahin, avla... Aşk imgesi, şimdi, bir gelip gitse bile Bir gün gelir... artık hiç gitmez-asla!
Bir tane canım var ama, yüz bin bedenim. Can neymiş? Neymiş ki beden? İşte ben?im. Bir başkası var ya: işte ben, ben! O, beni Sevsin diye bir başkası oldum kendim.
Cennet gelecek, derler, içersin bade, Çevrende gülüp oynar huriler de... Madem sonumuz bu, şimdiden hem içeri Hem ellerimiz sevgilinin üzerinde.
Biz aşkta reziliz: Bize hep yanlışlar Sarhoşluk, cinnet ve günah yazmışlar. Sensin yaşamak, amaç, zaman sen-bu budur; Ey dost, madem sen varsın, her şey var.
Ben aşıkım aşka; aşk da sevdalı bana. Aşık tene can-ten ise sevdalı cana. Bazen dolarım boynuna ben kollarımı Bazen de sürükler beni canan yanına.
Ben, işte dağım: sesim sözüm sevgilimin. Ben, işte resim: ressamı sensin resmin. Benden geliyor sanma bu sözler-asla: Ses, işte, anahtarla açılmış kilidin.
Aşk, özge ateştir: ısınır onda ayaz; Yandıkça o, taşlar yumuşar, sert kalamaz. Varsın aşık günaha girsin, hoş gör: Sevda şarabından içmiş-arlanmaz.
Dön aşkın çevresinde: gün işte bu gün. Dön. Dön. Çılgın kalbini yermez dönüşün. Yangınla sınav-ölüm kalım-özge savaş: Vuslat bu, kucaklaşma, zifaf, mutlu düğün.
"Aşk bir kuru ses," derler.-Sunturlu yalan. "Aşk umdun,"derler, "buldun, var oyalan." Bizlerde saadet hep can içre olur... "Cennet yedi kat arşta" mı derler? Bu yalan.
Aşkın gönlümle cenkleşirken-tam o an- Çırçıplak, yalnayak kaçıp gitti bu can. Kim bende akıl var sanmaktaysa deli. Benden sakınan: işte odur aklı olan...
Mevlana Celaleddin Rumi
( 1207 - 1273 )
