- Üyelik Tarihi
- 22 May 2019
- Konular
- 2,801
- Mesajlar
- 9,706
- MFC Puanı
- 60,560
Mutlu olmak için neye sahip olmak gerekir? Mutlu olmak için çok para mı gerekir? İnsan para sahibi olunca mutlu olur mu?
Çoğumuza göre mutlu olmak için sevgili bulmak, evlenmek, araba, ev sahibi olmak lâzımdır. Çoğunluk mutluluğun varılacak bir hedef olduğunu düşünür. Bazılarımız ise mutluluğu, başına konacak bir talih kuşu gibi görür; eğer insanın şansı varsa mutlu olur; yoksa mutsuz.
Peki, sizin mutluluk anlayışınız hangisi? Siz de mutluluğu varılacak bir hedef olarak mı tanımlıyorsunuz?
Çoğu insana ters gelse de çok para sahibi olmakla mutluluğun hiç bir ilgisi yoktur. Benzer şekilde başarılı olmak da şöhret sahibi olmak da insanı mutlu etmez.
Esas olan insanca yaşayacak bir gelire sahip olmaktır. Parasızlıktan sürünen bir insanın mutlu olması mümkün değildir. Yeterince parası yoksa insan kesinlikle mutsuz olur. Ama insanın “insanca yaşayacak” bir gelirin üzerinde para sahibi olması mutluluk getirmez. Çok para çok konforlu bir hayat sağlar ama insanı mutlu etmez.
Paranın mutluluk getirmeyeceği düşüncesi, “Easterlin Paradoksu” olarak bilinir. Easterlin‘in 1970’lerin başında Amerika, Japonya ve İngiltere’de yaptığı araştırmalara göre, ailelerin geliri artınca mutluluk seviyeleri artmıyordu.
Amerika’da piyangodan büyük ikramiyeyi kazananlar üzerinde yapılan araştırmada da benzer sonuçlar elde edildi. Piyangoyu kazanan şanslı insanların mutlulukları ortalama bir yıl sürüyordu.
Antik Yunan’da mutluluk, ahlaklı olmak ve erdemli bir hayat yaşamak demekti. Aristo’ya göre “Mutluluk, ancak erdemli ve kusursuz bir karaktere sahip olmakla mümkündür. Kişi ancak hayatının bütününü soylu bir biçimde yaşarsa mutlu olabilir.”
Platon ise mutluluğun akıl, arzular ve ruhun uyumuyla yakalanacağını söyler. Bugün “New age” akımıyla yeniden yükselişe geçen “ruh-zihin-beden” uyumuyla anlatılmak istenen bu mutluluk anlayışı Platon’un öğretisine dayanır.
Bence en güzel mutluluk tanımını Epikür yapmıştır. Mutlu olmak için insanın üç şeye ihtiyacı vardır: “Dostluk, Özgürlük ve Düşünmek.”
Epikür’ün mutluluğu bulma yolu son derece yalındır. Epikür, evinin bahçesinde buluştuğu dostlarıyla sıradan ama lezzetli yiyecekler yemekten ve sohbetten zevk alır. Epikür’e göre insan, anlamlı bir hayat yaşamak için düşünmeli ve fikirlerini dostlarıyla paylaşmalıdır. Bütün bunları yapabilmek için de özgür olmalıdır. (Epikür ve arkadaşlarının “Bahçe filozofları” diye ünlenmeleri bu yüzdendir.)
Epikür’ün dediği gibi mutlu olmak için özgür olmaya ihtiyacımız var. Özgür olmayan insan mutlu olamaz. Dostlara ihtiyacımız var. Dostlarla bir sofrayı paylaşmaya ve onlarla sohbet etmeye ihtiyacımız var. Bir de elbet, hayat hakkında düşünmeye ve bu hayatı anlamlandırmaya ihtiyacımız var.
Mutlu olmak için gerçekten, “özgürlük, dosluk ve düşünebilmek” yeterli.
Mutlu olmak için kimseye, hiçbir şeye ihtiyacımız yok. Mutluluk hayataki bedava olan şeylerle elde ediliyor. Mutluluk; sevgi ve şefkat ilişkileri içinde yaşanan bir duygu. İnsan; içinde sevgiyi, şefkati büyüttüğü zaman mutlu oluyor.
Başından yeterince sıkıntı geçmiş her insan bilir ki mutlu olmak için zengin olmak, başarılı olmak ya da şöhret sahibi olmak gerekmez.
Bana göre mutluluk öğrenilen bir şeydir. Eğer sağlıklıysak ve insanca yaşayacak kadar bir gelirimiz varsa hepimiz mutlu olabiliriz.
Mutluluk içinde bulunduğumuz durumları nasıl algıladığımız; yaşadıklarımızdan iç dünyamıza neyi, nasıl aktarmayı tercih ettiğimizdir. (Mihaly Csikszentmihalyi, bu düşünceyi “Akış” isimli kitabında anlatır.)
Mutluluk sadece bizim tercihimizdir.
Çoğumuza göre mutlu olmak için sevgili bulmak, evlenmek, araba, ev sahibi olmak lâzımdır. Çoğunluk mutluluğun varılacak bir hedef olduğunu düşünür. Bazılarımız ise mutluluğu, başına konacak bir talih kuşu gibi görür; eğer insanın şansı varsa mutlu olur; yoksa mutsuz.
Peki, sizin mutluluk anlayışınız hangisi? Siz de mutluluğu varılacak bir hedef olarak mı tanımlıyorsunuz?
Çoğu insana ters gelse de çok para sahibi olmakla mutluluğun hiç bir ilgisi yoktur. Benzer şekilde başarılı olmak da şöhret sahibi olmak da insanı mutlu etmez.
Esas olan insanca yaşayacak bir gelire sahip olmaktır. Parasızlıktan sürünen bir insanın mutlu olması mümkün değildir. Yeterince parası yoksa insan kesinlikle mutsuz olur. Ama insanın “insanca yaşayacak” bir gelirin üzerinde para sahibi olması mutluluk getirmez. Çok para çok konforlu bir hayat sağlar ama insanı mutlu etmez.
Paranın mutluluk getirmeyeceği düşüncesi, “Easterlin Paradoksu” olarak bilinir. Easterlin‘in 1970’lerin başında Amerika, Japonya ve İngiltere’de yaptığı araştırmalara göre, ailelerin geliri artınca mutluluk seviyeleri artmıyordu.
Amerika’da piyangodan büyük ikramiyeyi kazananlar üzerinde yapılan araştırmada da benzer sonuçlar elde edildi. Piyangoyu kazanan şanslı insanların mutlulukları ortalama bir yıl sürüyordu.
Antik Yunan’da mutluluk, ahlaklı olmak ve erdemli bir hayat yaşamak demekti. Aristo’ya göre “Mutluluk, ancak erdemli ve kusursuz bir karaktere sahip olmakla mümkündür. Kişi ancak hayatının bütününü soylu bir biçimde yaşarsa mutlu olabilir.”
Platon ise mutluluğun akıl, arzular ve ruhun uyumuyla yakalanacağını söyler. Bugün “New age” akımıyla yeniden yükselişe geçen “ruh-zihin-beden” uyumuyla anlatılmak istenen bu mutluluk anlayışı Platon’un öğretisine dayanır.
Bence en güzel mutluluk tanımını Epikür yapmıştır. Mutlu olmak için insanın üç şeye ihtiyacı vardır: “Dostluk, Özgürlük ve Düşünmek.”
Epikür’ün mutluluğu bulma yolu son derece yalındır. Epikür, evinin bahçesinde buluştuğu dostlarıyla sıradan ama lezzetli yiyecekler yemekten ve sohbetten zevk alır. Epikür’e göre insan, anlamlı bir hayat yaşamak için düşünmeli ve fikirlerini dostlarıyla paylaşmalıdır. Bütün bunları yapabilmek için de özgür olmalıdır. (Epikür ve arkadaşlarının “Bahçe filozofları” diye ünlenmeleri bu yüzdendir.)
Epikür’ün dediği gibi mutlu olmak için özgür olmaya ihtiyacımız var. Özgür olmayan insan mutlu olamaz. Dostlara ihtiyacımız var. Dostlarla bir sofrayı paylaşmaya ve onlarla sohbet etmeye ihtiyacımız var. Bir de elbet, hayat hakkında düşünmeye ve bu hayatı anlamlandırmaya ihtiyacımız var.
Mutlu olmak için gerçekten, “özgürlük, dosluk ve düşünebilmek” yeterli.
Mutlu olmak için kimseye, hiçbir şeye ihtiyacımız yok. Mutluluk hayataki bedava olan şeylerle elde ediliyor. Mutluluk; sevgi ve şefkat ilişkileri içinde yaşanan bir duygu. İnsan; içinde sevgiyi, şefkati büyüttüğü zaman mutlu oluyor.
Başından yeterince sıkıntı geçmiş her insan bilir ki mutlu olmak için zengin olmak, başarılı olmak ya da şöhret sahibi olmak gerekmez.
Bana göre mutluluk öğrenilen bir şeydir. Eğer sağlıklıysak ve insanca yaşayacak kadar bir gelirimiz varsa hepimiz mutlu olabiliriz.
Mutluluk içinde bulunduğumuz durumları nasıl algıladığımız; yaşadıklarımızdan iç dünyamıza neyi, nasıl aktarmayı tercih ettiğimizdir. (Mihaly Csikszentmihalyi, bu düşünceyi “Akış” isimli kitabında anlatır.)
Mutluluk sadece bizim tercihimizdir.