Senin falın. .

Sola dönmüş baygınlığımın,
kahvesini içiriyor acı hayat.
Ben falına ne zaman baksam, kendimi görüyorum.
İçimdeki çocuk oluyorum üzülüyorsam.
Çünkü kaçarsam kalabalıktan,
sonrası kuru bir yanlızlık. .
Her taraf sensiz girdaplarda,
düşünceler benden uzak bir bilmeceyken,
herhangisi oluyorum dışarıdaki gürültünün.
Bazen acele gelen yağmurun sesi,
bazen heycanımdaki coşkulu çığlık. .
Seyrediyor gibi duruyorum etrafı.
Kimi zaman resmin içindeki manzara,
çoğu zaman manzaradaki dalgınlık. .
Ben falına baktığımda aslında seni görüyorum.
Yazarsın ya gönlünü derman kimi duyar,
okursun ya sevdiğini anlayan ne bilir misali;
ne beraber yürüdüğün sokakların,
kalır yan yana sarılmış adımları,
ne de şehrimin senin yanına oturmuş,
hoş kokan havasını koklar ayrılık. . .​