Şiirim Yok Ama Şairim Bugün ...

Brutal · 29 Ocak 2010

VUSLATA KALSIN

I

Heyhat

yeniden

ıskaladın

vuslatı…

Şimdi eyersiz atlar gibi özgür

ve lânetli bir keder gibi

uzak

yağmurda...

Çok dost olmasan,

çok olmazdı düşmanların da.

Çok galip gelmek istemesen,

Kim bilir böyle çok yenilmeyecektin.

Çok gülmesen belki bir zaman,

böyle öç almazdı hayat;

ağlamazdın

çok...

Çok sevmesen,

çok özlemezdin.

Çok görmesen, bilmezdin;

çok bilmesen, çok acıtmazdı hayat...

Çok gitmesin yollara;

upuzun yollara,

böyle çok olmazdı dönüşün…

Bana öyle uzak durmasan,

sana böyle yakın olmazdım.

Yanmasam,

kül

kalmazdım...

Şehvetin türküsü vuslata kalsın!

II

Uçurumlar eskisin, bırak

ve şehvetin türküsü vuslata kalsın

ki bu başıbozuk uğultuda mağlûp sesim,

sesine varsın...

Seni bana uzak kılan

bu ıssız ve derin uçurumlar…

Uçurumlar utansın!

III

fakat diner şehvet

ve bir gün aşınır vuslat da.

Bir okyanusa baka baka kalırız palamarlarda;

kalırız, kuytularda...Sanki bir yalnız karınca

kararınca kalırız solgun güz bahçelerine aşklar varınca…

Ey kırık dal parçaları

uzak

yağmurda,

şehvetin türküsü vuslata kalır

ve yiter…

Her hikâye biter;

herkes yangınından külüne döner

ve bir ihanettir ten bedende

çekip gider... çekip gider!

Sonra kırık dal parçaları

uzak

yağmurda,

bize benzerler...

IV

Hıçkırıkların

kuytuluklara,

sevincin

kahrına,

dönüşün

yıllara kurban!

Kalbin

kabrine,

dostluğun

pusulara,

yenilgin

umuda kurban!

Özlemim,

özlemine kurban yâr,

yangınım şimdi ben:

/Y a n g ı n ı m,

b i r k i b r i t ç ö p ü n e k u r b a n !/

YILMAZ ODABAŞI

Brutal · 29 Ocak 2010

BİR NEHRİN TÜKENİŞİ

Hasretin kançanağı gözlerinde oturuyorsun;

seni soruyorum

hiçbir şey bilmiyorsun…

Hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım;

sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...

Tükenişi bir aşkın,

bir nehrin tükenişine benzer.

Ne deniz olabildin,

ne nehir kalabildin...

Kendin ol, kendin ol…

Sen buysan başkası ol!

Buysan kederden öleceğim,

başkası olursan de kimi seveceğim?

/Ne Diyarbakır anladı beni ne de sen;

oysa ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen.../

YILMAZ ODABAŞI

Brutal · 29 Ocak 2010

HER ÖMÜR

KENDİ GENÇLİĞİNDEN VURULUR

Yaşarken de söyledim kimse bilmeyebilir bunu,

Fatiha suresi kadar eski,

günlerin çarmıhında İsa kadar yaslıyım

ve tanrılar kadar çok yaşadım...

Daha kırlangıçları yalancı bir dünyada yaşıyorum;

dağları yıkılan, dalları kırılan bir dünyada.

Kayıp suretler için fotoğraflara koşuyorum

kimse bilmeyebilir...

Günlerin çarmıhında

Küle savruldum, ayrılıkları saydım,

bir hançer sapladım nevrozlu bir sevgiye;

kan bile damlamadı, yürüyüp gittim.

Yüzüme yalancı bir sevinç iliştirdim.

Fal bakan çingeneler esmerdi, yalancıydı,

dönmeyecektin!

Belki kuruyacaktım,

belki çarpa çarpa akacaktım o denizlere;

İntiharlara aktığım gibi o denizlere,

bilmeyecektin!

Çıkıp sina dağına o denizlerle

İbranice konuşacak, İblis’i kovacaktım;

İblis’i

kovmak

belki,

yarısını dünyanın

kovmak demekti...

Bir gülün bir odayı,

bir leşin bir semti kokuttuğu kentlerde,

bir ömür,

çarpar,

akar

da nasıl eskitir yatağını

kimse bilmeyebilir...

Tanıktım,

yargıç

ve sanık;

Yürüyüp gittim…

Yüzüme yalan bir mutluluk iliştirdim:

Günlerin çarmıhında İsa gibiydim!

Günlerin çarmıhında

seni en güçlü yanlarımla sevdim;

birer birer aralarken bu kentte kederleri,

Diyarbekir, böyle zavallı bir çöl gecesi...

Günlerin çarmıhında

seni ağrıyan yanlarımla sevdim,

tutuklu kollarımla;

yokluğunda burada yıllar verdim.

Yokluğuna

burada!

Herkes bilecek bunu; tabancaya gerek yoktur…

Tabancaya gerek yoktur!

Sen haklı bir cinayetsin günlerin duvağında:

H e r ö m ü r k e n d i g e n ç l i ğ i n d e n v u r u l u r...

YILMAZ ODABAŞI

Brutal · 29 Ocak 2010

EY HAYAT

(Ey hayat,
sen şavkı sularda bir dolunaysın
Aslında yokum ben bu oyunda,
Ömrüm beni yok saysın…)

Yaşam bir ıstaka;

gelir vurur ömrünün coşkusuna.

Hani tutulur dilin,

konuşamazsın…

Tırmandıkça yücelir dağlar.

Sen mağlupsun sen ıssız

ve kalbinde kuşların gömütlüğü;

tutunamazsın!

Eloğlu sevdalardan dem tutar,

aşk büyütür yıldızlardan;

senin ise düşlerin yasak,

dokunamazsın.

Birini sevmişsindir geçen yıllarda.

Açık bir yara gibidir hâlâ.

Hâlâ ne çok özlersin onu,

ağlayamazsın…

Yolunda köprüler çürür.

Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.

Savurur hayat kül eyler seni,

doğrulamazsın..

Yapayalnız bir ünlemsin

dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.

Her şey çeker ve iter,

anlatamazsın...

Yaşam bir ıstaka;

gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.

Sesinde çığlıklar boğulur ama,

bağıramazsın…

Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;

upuzun bir ömrün ortasında

ne hayata ne ölüme

yakışamazsın…

Yazdırmalısın mezar taşına:

Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın.

Aslında hiç olmadım ben bu oyunda.

Ömrüm beni yok saysın...

YILMAZ ODABAŞI

Brutal · 29 Ocak 2010

BİTME

Bitme; bak, içtim, yürüdüm, kederlendim.
Denize girdim, üşüdüm, sana geldim;
düş bitmeden sen bitme,
bitmeden sevgi gitme...

Bitme; bak, koştum, savruldum, hep örselendim.
Cıgara ziftlendim, ille de seni sevdim;
uzaklarda öyle çok kederlendim...

Günler bitmeden bitme.
Bitmeden hasret gitme...

Bu yangın geceler, bu intihar.
Gidersen paramparça yüreğimde ağıtlar…
Bu dolunay gecenin göğsünü yarar;
benim göğsümde de sana geniş bir yer var.

Düş bitmeden sen bitme.
Bitmeden sevgi gitme...

YILMAZ ODABAŞI

Brutal · 29 Ocak 2010

YAKARIM GECELERİ

Bu aşkın nüshası rüzgarlarda,

aslı bende kalacak.

Bizi hasret saracak,

bulutlar çıldıracak...

Ayrılık başımı döndürüyor

kavuşmayı özlettin...

İntiharlar kuşandım

bu aşkı sen kirlettin...

Geçtim borandan, kardan;

yitirdim bahçeleri...

Ellerini tutmazsam gülüm,

yakarım geceleri...

Bu aşkın nüshası rüzgârlarda,

kahrı bende kalacak...

Sende ihanet gülüm,

bende matem olacak...

Bu aşkın efkarı şarkılarda,

yüzün bende solacak...

Bizi zaman yenecek

ve anılar kalacak...

Geçtim borandan, kardan;

yitirdim bahçeleri...

Ellerini tutmadım yar,

yatamam geceleri...

Yılmaz Odabaşı

Brutal · 29 Ocak 2010

BAŞIMIN BELASI

Haydi artık gidelim bu kapıdan
Işık söndü ayaz bastı gönlüm
Tanıyanlar nerden diye sormadan
Terk edelim sokağını
Gönlüm gönlüm…
Başımın belası..

Yavaş yavaş alışalım geceye ,
Umut etme ne yarına seneye,
İki de bir tutupta pencereye
Dönüp dönüp bakma artık
Gönlüm gönlüm gönlüm
Başımın belası…

Şimdi şurdan çıkacağız caddeye
Yaralıyız belli etme kimseye
Yardan kalan bu ateşi sinede
Yaka yaka kül olalım
Gönlüm gönlüm
Başımın belası….

Mazlum Çimen

Brutal · 31 Ocak 2010

GİT

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!

Git de şen şakrak geçen günlerime gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.

Git ki siyah gözlerin arkada kalmasınlar,
Git ki gamlı yüzümün hüznüyle dolmasınlar

Madem ki benli hayat sana kafes kadar dar,
Uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar.

Hadi git, benden sana dilediğince izin,
Öyle bir uzaklaş ki karda kalmasın izin.

Kahrımın nedenini söylesem irkilirler;
Çünkü herkes beni Kays, seni Leyla bilirler.

Sanırlar ki sen beni biricik yar saymıştın;
Oysa ki hep yedekte, hep elde var saymıştın.

Hadi git, ne bir adres, ne bir hatıra bırak,
Zannetme ki pişmanlık, mutluluk kadar ırak!

Sanma ki fasl-ı bahar geldiği gibi gitmez,
Sanma ki hüsranını görmeye ömrün yetmez.

Her darbene tehammül edecektir bedenim,
Gururum mani olur perişanıma benim.

Yari Ferhat olanın ellerle ülfeti ne?
Şirin ol katlanayım dağ gibi külfetine.

Henüz layık değilken tomurcuk kadar aşka,
Sana gül bahçesini kim açar benden başka!

Hercai arılara meyhanedir çiçekler,
Kim bilir şerefinden kaç kadeh içecekler!

Madem aşk tablosunun takdirinden acizsin,
Git de çağdaş ressamlar modern resimler çizsin.

Ne vedaya gerek var, ne de mektuba hacet,
Git de Allah aşkına bir selama muhtaç et!

Güllere de aşk olsun gene sen kokacaksan!
Fallara da aşk olsun gene sen çıkacaksan!

Kopsun nerden inceyse artık bu bağ, bu düğüm,
Her gece daha berbat, daha vahim gördüğüm.

Korkulu düşlerimi yorumdan kaçıyorum;
Sırf sana üzülüyor, sırf sana acıyorum.

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!

CEMAL SAFİ

Brutal · 3 Haz 2010

geleceğim bekle dedi
ben beklemedim o da gelmedi
ölüm gibi bir şeydi
ama kimse ölmedi

Attila İlhan.

Brutal · 3 Haz 2010

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlankız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen'e
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.

66. Sone
Shakespeare
Çeviri: Can Yücel

Brutal · 3 Haz 2010

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardi kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...
Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarim dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.
Demiştim sana hatırlarsan:
"Önemli olan ''zamana birakmak'' değil,
''zamanla bırakmamak''tır.."
Simdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır
/Gittigim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim.../

Nazım Hikmet Ran

Brutal · 3 Haz 2010

Bir gün seni bırakırım ya
tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu
Evet, gün geliyor, bıkıyorum senden,
ama İstanbul'dan bıkmak gibi bir şey olur bu.

CEMAL SÜREYA

Brutal · 3 Haz 2010

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm ,pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayati en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayati seyredersin.
Öyle bir hayat yaşadım ki,
son yolculukları erken tanıdım
Öyle çok değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım...

Nietzsche

Brutal · 3 Haz 2010

Aşkımda değişebilir, gerçeklerimde.

Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı,

Yan gelmişim diz boyu sulara.

Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum.

Hiç birinizle döğüşemem.

Siz ne derseniz deyiniz.

Benim gizli bir bildiğim var.

Sizin alınız al, inandım

Sizin morunuz mor, inandım.

Ben tam dünyaya göre,

Ben tam, kendime göre.

Ama sizin adınız ne ?

Benim dengemi bozmayınız.

Turgut UYAR

Brutal · 3 Haz 2010

Bakakalırım giden geminin ardından,

Atamam kendimi denize,

Dünya güzel.

Serde erkeklik var,

Ağlayamam..

Orhan Veli