Siz hiç kendiniz, o gibi terk ettiniz mi ?
Siz hiç yalnızlığınıza bilet kestirip, gözyaşlarınıza sığınak olan sinema koltuklarından nefret ettiniz mi; O boş koltuktan bütün seans boyunca? Kırmızı döşemeli kadife koltuklarda yalnızlığın gözlerini izledim Seni izlediğim günlere lanet ettim Çok sevdiğim filmin karakterlerine yaş bakıp yandım - Ömrüme bir set çektim Işıklar, doyamadığın(!) gözlerimi aldı, dudaklarımdan kanlar damladı
Bu kalabalık caddede, aldırmadım dilencilerin bile kimsesizliğime gülmesine Artık afili olan metro girişinde, jetonmatikteki bakiyeyi ikiye ayarladım İnan, seni hiç unutmadım Yanımda olmayışına da aldırmadım Tek kalmış, boş koltuğa oturdum, gözyaşlarıma da kılıfım hazırdı Arazın geldiği sayfayı açtım, doya doya ağladımAnladım AŞK tek kişiyle sevgiye dönüşmüyormuş, aslında sevindim sevilmediğime, nedenini bilmiyorum ben\de Git bile demedin gözlerime
Vuruldum yine beynimden Ordaydın bence Durup caddenin ortasında, baktım sensizlikteki senlere Dakikalar sürdü bu yalvarış Allahım ne yaptım diye Ah o kafe Dinlerdim başımı sıkılmadan, saatlerce İlk kez orda tutunmuştu parmaklarım sevgine ve nefesim ilk kez son bulmuştu nefesinde Ama sen yoksun işte Ben izliyorum bütün sevgilileri, gizlice En mutlularına bile inanmayın diyorum, hepsine Hiçbiri anlamaz AŞKından ölenleri Diyor ya Emel Müftüoğlu: Bilsem kapına yatardım, bilsem gözünün içine bakardım, bilsem kelimeleri yakardım Alışkanlık yaptığını Başka bir kelimeye dahi gerek yok bence Nasılsa anlamıyorsun Alışmıyorsun
Ben yıllarca yürüdüğüm, bedenimi büyütüp hislerimi olgunlaştırdığım sokaklarda, ardımda bir sel bırakarak yürüyorum her adımda Adın dolunca aklıma, ısınmıyor artık içim AŞKınla Kanların kızartıyor yanaklarımı öpüşlerin yerine AŞKımıza(!) dönülen o ilk köşede O sağ köşede Alnımda buluşturmuştun sevdayı sevinçleBen hep kanmışım tatlı gülüşüne
Geçemiyorum şimdi o noktadan Sanki bedenime dolan kötü bir ruh içimi çalıp mezarlıklar arasında dolaştırıyor Kırkım çıkıyor canımın yedi kat altında Elli ikinci gecedeyim ve etim ayrılıyor kemiğimden, bütün günahlarım kirletiyor toprağı, semaya çıkıyor hıçkırıklarımla karmakarışmış çığlıklarımDiyorum ki; cevap verebilecek miyim yeni suallere
BEN KİMSESİZLİKTEN DEĞİL
SESSİZLİKTEN ÖLDÜM
ÖLÜLERİN CANI ACIR MI HİÇ? KULAKLARIM PATLIYOR BU GECE KUŞLARINDAN VE KALBİM AĞRIYOR, KALBİM KIRILIYOR
ŞİMDİ, KEŞKE DİYORUM
YAR KAYBINDAN DEĞİL
KAN KAYBINDAN ÖLSEYDİM
Siz hiç yalnızlığınıza bilet kestirip, gözyaşlarınıza sığınak olan sinema koltuklarından nefret ettiniz mi; O boş koltuktan bütün seans boyunca? Kırmızı döşemeli kadife koltuklarda yalnızlığın gözlerini izledim Seni izlediğim günlere lanet ettim Çok sevdiğim filmin karakterlerine yaş bakıp yandım - Ömrüme bir set çektim Işıklar, doyamadığın(!) gözlerimi aldı, dudaklarımdan kanlar damladı
Bu kalabalık caddede, aldırmadım dilencilerin bile kimsesizliğime gülmesine Artık afili olan metro girişinde, jetonmatikteki bakiyeyi ikiye ayarladım İnan, seni hiç unutmadım Yanımda olmayışına da aldırmadım Tek kalmış, boş koltuğa oturdum, gözyaşlarıma da kılıfım hazırdı Arazın geldiği sayfayı açtım, doya doya ağladımAnladım AŞK tek kişiyle sevgiye dönüşmüyormuş, aslında sevindim sevilmediğime, nedenini bilmiyorum ben\de Git bile demedin gözlerime
Vuruldum yine beynimden Ordaydın bence Durup caddenin ortasında, baktım sensizlikteki senlere Dakikalar sürdü bu yalvarış Allahım ne yaptım diye Ah o kafe Dinlerdim başımı sıkılmadan, saatlerce İlk kez orda tutunmuştu parmaklarım sevgine ve nefesim ilk kez son bulmuştu nefesinde Ama sen yoksun işte Ben izliyorum bütün sevgilileri, gizlice En mutlularına bile inanmayın diyorum, hepsine Hiçbiri anlamaz AŞKından ölenleri Diyor ya Emel Müftüoğlu: Bilsem kapına yatardım, bilsem gözünün içine bakardım, bilsem kelimeleri yakardım Alışkanlık yaptığını Başka bir kelimeye dahi gerek yok bence Nasılsa anlamıyorsun Alışmıyorsun
Ben yıllarca yürüdüğüm, bedenimi büyütüp hislerimi olgunlaştırdığım sokaklarda, ardımda bir sel bırakarak yürüyorum her adımda Adın dolunca aklıma, ısınmıyor artık içim AŞKınla Kanların kızartıyor yanaklarımı öpüşlerin yerine AŞKımıza(!) dönülen o ilk köşede O sağ köşede Alnımda buluşturmuştun sevdayı sevinçleBen hep kanmışım tatlı gülüşüne
Geçemiyorum şimdi o noktadan Sanki bedenime dolan kötü bir ruh içimi çalıp mezarlıklar arasında dolaştırıyor Kırkım çıkıyor canımın yedi kat altında Elli ikinci gecedeyim ve etim ayrılıyor kemiğimden, bütün günahlarım kirletiyor toprağı, semaya çıkıyor hıçkırıklarımla karmakarışmış çığlıklarımDiyorum ki; cevap verebilecek miyim yeni suallere
BEN KİMSESİZLİKTEN DEĞİL
SESSİZLİKTEN ÖLDÜM
ÖLÜLERİN CANI ACIR MI HİÇ? KULAKLARIM PATLIYOR BU GECE KUŞLARINDAN VE KALBİM AĞRIYOR, KALBİM KIRILIYOR
ŞİMDİ, KEŞKE DİYORUM
YAR KAYBINDAN DEĞİL
KAN KAYBINDAN ÖLSEYDİM