İstanbul yaza hazırlanıyor şu günlerde Güneş sarı sıcak halini yeni yeni göstermeye başladı
Bense uzun bir aranın ardından biriktirdiğim onlarca mısra ile düşeceğim yine sayfana
Öncelikle bilmeni istiyorum, bıraktığın yerde değilim O zaman ki adama benzemiyor artık suretim
İçimde söndürülmüş yangınların isi var, her yanı saran keskin bir yanık kokusu Hani derler ya nefesi kesilir insanın diye, aynen öyle Nefesim sönen yangınların küllerine hapsoldu
Ölmekle ölmemek arasında gidip gelen sırat yolcusuyum sanki
Çok yazdım sana, her tercih bir kaybediştir diye
Değişmedi yine
Tercihi yapan sen oldun, tezime göre kaybedende
Öyle bir haldeyim ki ne çok sevdiğim İstanbul kendime getirebilir beni ne de mavisine hayran olduğum denizler
Kız'ın Kulesi ne kadar uzakmış meğer ve ne kadar karanlıkmış aslında geceler
Sevmek yürek işidir derler
Sevmek için önce yürek gerek derler
Hani vardır elbet herkesin kalbi, yüreği ama bu cümle içinde kullanılan yürek biraz cesaret aslında
Biraz gözü kara olmak, biraz sözünün arkasında olmak
Aşk dedikleri aslında fedakarlık ve feragatın boyut değiştirmiş hali
Kendini kendinden ne kadar soyutlarsan o kadar aşk oluyorsun
Koşulsuz ve karşılık beklemeden yapıyor ya da yapmıyorsun
Sonrası doğal bir refleks olarak karşına çıkıyor, yaptıklarının ya da yapmadıklarının karşı taraftan sana dönüşlerini gözlemliyorsun
Ne kadar aşksan o kadar aşk olmasını bekliyorsun, yanıldığını görünce içinde koca bir boşluk açılıyor
Pişmanlıkla doldururum diye geçiştiriyorsun kendini ilk anda, olmuyor Belki biraz nefret eklerim diyorsun, yapamıyorsun Lanetler okumanın bir faydası olup olmadığı konusunda kendinle bahse giriyorsun sonra, yine kaybediyorsun
Sönmüş bir ateşin külü olmak böyle birşey işte
Ne yana baksan kıyaslandığın detaylar geliyor aklına
Kıçı kırık mısraların ile kendini ifade etmeye çalışıyorsun, cümlelerin devrik kalıyor
Terbiyen öfkeni tutsun istiyorsun ama dişlerinin arasından çıkıyor o afili küfürler
Şimdi anasını avradının önüne katıp bu yazının sonunu getirmek gerek
Çok değildi istediğim, ucuza gittim
Sorma, bir pula hibe edildim..
Bense uzun bir aranın ardından biriktirdiğim onlarca mısra ile düşeceğim yine sayfana
Öncelikle bilmeni istiyorum, bıraktığın yerde değilim O zaman ki adama benzemiyor artık suretim
İçimde söndürülmüş yangınların isi var, her yanı saran keskin bir yanık kokusu Hani derler ya nefesi kesilir insanın diye, aynen öyle Nefesim sönen yangınların küllerine hapsoldu
Ölmekle ölmemek arasında gidip gelen sırat yolcusuyum sanki
Çok yazdım sana, her tercih bir kaybediştir diye
Değişmedi yine
Tercihi yapan sen oldun, tezime göre kaybedende
Öyle bir haldeyim ki ne çok sevdiğim İstanbul kendime getirebilir beni ne de mavisine hayran olduğum denizler
Kız'ın Kulesi ne kadar uzakmış meğer ve ne kadar karanlıkmış aslında geceler
Sevmek yürek işidir derler
Sevmek için önce yürek gerek derler
Hani vardır elbet herkesin kalbi, yüreği ama bu cümle içinde kullanılan yürek biraz cesaret aslında
Biraz gözü kara olmak, biraz sözünün arkasında olmak
Aşk dedikleri aslında fedakarlık ve feragatın boyut değiştirmiş hali
Kendini kendinden ne kadar soyutlarsan o kadar aşk oluyorsun
Koşulsuz ve karşılık beklemeden yapıyor ya da yapmıyorsun
Sonrası doğal bir refleks olarak karşına çıkıyor, yaptıklarının ya da yapmadıklarının karşı taraftan sana dönüşlerini gözlemliyorsun
Ne kadar aşksan o kadar aşk olmasını bekliyorsun, yanıldığını görünce içinde koca bir boşluk açılıyor
Pişmanlıkla doldururum diye geçiştiriyorsun kendini ilk anda, olmuyor Belki biraz nefret eklerim diyorsun, yapamıyorsun Lanetler okumanın bir faydası olup olmadığı konusunda kendinle bahse giriyorsun sonra, yine kaybediyorsun
Sönmüş bir ateşin külü olmak böyle birşey işte
Ne yana baksan kıyaslandığın detaylar geliyor aklına
Kıçı kırık mısraların ile kendini ifade etmeye çalışıyorsun, cümlelerin devrik kalıyor
Terbiyen öfkeni tutsun istiyorsun ama dişlerinin arasından çıkıyor o afili küfürler
Şimdi anasını avradının önüne katıp bu yazının sonunu getirmek gerek
Çok değildi istediğim, ucuza gittim
Sorma, bir pula hibe edildim..