ZORLUYOL

Nasıl vatan olur bu toprak
Hiç bir toz tanesinde seni barındırmıyorsa
Ve etrafı denizlerle çevrili olsa ne olur
Damlaları saçlarına henüz hiç dokunmamışsa
Ne olur mevsimler yaşasa,
Dökülse yapraklar
Güneş açsa yahut.
Ne anlamı kalır açılışı gök kuşağının yağmurdan sonra
Hiç bir renginde senin siyahın yoksa…


İçinde sen olmayan bir şehrin nasıl kokusu olur
Caddelerinde hiç başlanmayan yolculuklarıyla.
Seninle gezemediğim her metresi
Hala nasıl meşru kalır.
Almaz aklım.
Gecenin bir yarısı olmayışını dert edip terkederim rüyalarımı
Sarar sensizliği yakarım
Dumanında ciğerlerimin sessiz çığlıkları.
Avucumda tüm çıplaklığıyla omuzların
On iki kez yaşlanabilirim seyrederken dudaklarını
Kapanana kadar göz kapaklarım.
En arsız anlarla saklanırım bir nisan gecesi yokluğundan
Yerli yersiz ellerini koklarım.
Kör bir dilenciden alıp adresini sana gelen tüm kabusların
Buna da dayanırım..
Nefesim kısılır.
Kenarları sararır sayfaların yazarken üzerine adını
Kalemim kırılır.
Kana kana yazmak isterken saçlarını.
Sana susadığım bir gerçek
Suyun tadı yalandır…


Yastığımda saklıyorum umutlarımı.
Sana uyanana dek uyumayacağım.