-
Sohbetokey.com ile canlı okey oynamaya ne dersin? Hem sohbet et, hem mobil okey oyna!
-
Soru mu? Sorun mu? ''Bir Sorum Var?'' sistemimiz aktiftir. Paylaşın beraber çözüm üretelim.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Hasretim
- Konbuyu başlatan Esinti
- Başlangıç tarihi
Güzellik, bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim. Çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile. Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin. Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum… Ama alışacaksın biliyorum.
Güzellik, bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim. Çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile. Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin. Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum
Ama alışacaksın biliyorum.
“Bir daha asla göremeyeceği birine kırık dökük kelimelerle anlatılmış kırgınlıklar. Benden bile daha yorgun,
yorgunluklarının sebebini anlamaya çalışanlar.
Sevdiği kadar sevdiğine yemin edebilenler.
Ölümün de gurbetin de ne olduğunu iyi bildiği halde kendisini korumak için ördüğü duvarın altında kalanlar!
Kalbin mucizesi olduğunu henüz söyleyemediklerim.
Sanal âlemden gerçek âleme düşenler;
yıllardır sakladığı emaneti sahibine tertemiz iade edenler.
Ve benim sahibini bulamamış mektuplarım.
Keşke başımı kaldırıp yüzünüze daha iyi bakabilsem.
Keşke daha yakından tanıyabilsem.
Kimsiniz
ve ne işimiz var birbirimizin hayatında?
Sizde benim cümlelerim var bende sizin gözleriniz.”
yorgunluklarının sebebini anlamaya çalışanlar.
Sevdiği kadar sevdiğine yemin edebilenler.
Ölümün de gurbetin de ne olduğunu iyi bildiği halde kendisini korumak için ördüğü duvarın altında kalanlar!
Kalbin mucizesi olduğunu henüz söyleyemediklerim.
Sanal âlemden gerçek âleme düşenler;
yıllardır sakladığı emaneti sahibine tertemiz iade edenler.
Ve benim sahibini bulamamış mektuplarım.
Keşke başımı kaldırıp yüzünüze daha iyi bakabilsem.
Keşke daha yakından tanıyabilsem.
Kimsiniz
ve ne işimiz var birbirimizin hayatında?
Sizde benim cümlelerim var bende sizin gözleriniz.”
Sadece acıyorum sözü başka eylemi başka olup kalemi başka, yüreği başka, dili başka... başka başka olanlara! Ne kendilerindeler ne de kendilerinin kabulündeler. İnkar ile isyan arasında oldukları ile olmak istedikleri arasındalar. Gerçek ile yüzleşmekten uzak yalanla yaşanmayacağını bilemeyecek kadar acizler. Bencil ve de çıkarcılar kısacası onlar hükümdar gerisi köle! Zavallı bir sıyrılma yöntemleri var ve her defasında suçlayıcılıkla bunu başaracaklarına inanmışlar. Ne istedikleri belli ne de istemedikleri gelişine yaşayıp gidişine küskünler. Büyümemişler ama hep büyükler. Yalnızlık kaderleri kabul etseler de etmeseler de!
Bekledim... Gidip gelip baktım o telefonun anlamsız ekranına... Bekledim aramanı her dakika belkiler geçti aklımdan, her saniye keşke dedim kimse duymadan... Korktum anlatmaya, hala seni sevdiğimi, hala sana deliler gibi aşık olduğumu anlamalarından korktum... İnsanların o lanet olasıca yüzlerinden sakladım gözlerimi...
Evet artık korkarak seviyorum seni ve bekliyorum... Beklediğim günleri biriktiriyorum... Her sabah uyandığım yeni güne senin adını veriyorum... Gidişine yüklüyorum bütün mutsuzluklarımı... Her gün karşılaşıyorum pişmanlığımla... Allah kahretsin neyi sevdim ben sende diyorum. Her seferinde bir cevap bulmaktan nefret ediyorum...
Evet artık korkarak seviyorum seni ve bekliyorum... Beklediğim günleri biriktiriyorum... Her sabah uyandığım yeni güne senin adını veriyorum... Gidişine yüklüyorum bütün mutsuzluklarımı... Her gün karşılaşıyorum pişmanlığımla... Allah kahretsin neyi sevdim ben sende diyorum. Her seferinde bir cevap bulmaktan nefret ediyorum...
Her kapını çalışımda evde olmadığını söylüyordun… Kalıveriyordum öylece bir kedi yavrusu gibi ürkek, tek başına sokaklarda. Arkamdan baktığını biliyordum, “Elinde anahtar var, aç kapıyı, bakma sen bana! ” diyordun içinden…
Yapamam, biliyorsun!
En başından beri reddettiğim ama sonunda yenildiğim duygularımı yenmesini öğrendim artık.
Şimdi gururumdan geriye kalan son kırıntıları içimde çoğaltmaya çalışıyorum.
Hep senin gideceğini düşünerek yoruldum biliyor musun? Üstü kapalı gitmelerine alışık değilim. Günlerce benden ötelerde durmana, suskun kalmalarına, kayıtsız tavırlarına, uzak bakışlarına… Ve hatta tenimde yabancılaşan soluğuna.
Ben ikilemlerimi yaşıyordum, sen med-cezirlerini.
Sular çekildiğinde ruhunun kıyılarına bırakılanlar umurunda bile değildi.
Bense söylenmemiş sözcüklerin, bekleyişlerin, savrulmaların arasında kayboluyordum.
Neye dokunsam canım yanıyordu.
Kuytularıma izinsiz girip dolaşan o aykırı adımlardan korkuyordum...
Yanlışlıkla girdiğim bu çıkmaz sokakta bir çıkış arıyorum şimdi. Ne kadar anlamsız, ne kadar saçma ve ne kadar imkansız olduğunu bilerek…
Tek çıkış, geri dönmek!
Ama dönemiyorum!
Sokak beni daha derinlerine doğru çekiyor.
İlerledikçe çıkıştan uzaklaşıyorum… Kayboluyorum!
Telaş içinde koştururken her seferinde yüreğimin üzerine düşüyorum.
İnsan yüreğinin üzerine düşünce kolay kalkamıyor…
Fena yaralanıyor!
Ve sürekli kanıyor, kanıyor...
Yapamam, biliyorsun!
En başından beri reddettiğim ama sonunda yenildiğim duygularımı yenmesini öğrendim artık.
Şimdi gururumdan geriye kalan son kırıntıları içimde çoğaltmaya çalışıyorum.
Hep senin gideceğini düşünerek yoruldum biliyor musun? Üstü kapalı gitmelerine alışık değilim. Günlerce benden ötelerde durmana, suskun kalmalarına, kayıtsız tavırlarına, uzak bakışlarına… Ve hatta tenimde yabancılaşan soluğuna.
Ben ikilemlerimi yaşıyordum, sen med-cezirlerini.
Sular çekildiğinde ruhunun kıyılarına bırakılanlar umurunda bile değildi.
Bense söylenmemiş sözcüklerin, bekleyişlerin, savrulmaların arasında kayboluyordum.
Neye dokunsam canım yanıyordu.
Kuytularıma izinsiz girip dolaşan o aykırı adımlardan korkuyordum...
Yanlışlıkla girdiğim bu çıkmaz sokakta bir çıkış arıyorum şimdi. Ne kadar anlamsız, ne kadar saçma ve ne kadar imkansız olduğunu bilerek…
Tek çıkış, geri dönmek!
Ama dönemiyorum!
Sokak beni daha derinlerine doğru çekiyor.
İlerledikçe çıkıştan uzaklaşıyorum… Kayboluyorum!
Telaş içinde koştururken her seferinde yüreğimin üzerine düşüyorum.
İnsan yüreğinin üzerine düşünce kolay kalkamıyor…
Fena yaralanıyor!
Ve sürekli kanıyor, kanıyor...